NE YAZARSAM ALÇAKLIK VE TERBİYESİZLİK YAPMAMIŞ OLURUM?

Söz gelimi son bir hafta içinde yaşananlar karşısında bir takım soruları gündeme getiren, sorularına cevap arayan özellikle gazetecilere yönelik "Terbiyesizler", "Bu manşetler alçaklıktır","Bu bir linç kampanyasıdır" şeklindeki nitelendirmeler en hafif ifadesiyle farklı görüşlere tahammülsüzlük olarak nitelendirilebilir. Elbette terbiyesiz ve alçak gibi nitelendirmeler tahammülsüzlüğün de ötesinde hakarettir.

Bu noktada siyasilerin söz ve tavırları ile gazetecilerin nitelendirmelerinin sınırlarını kim neye göre belirleyecektir? sorusu akla geliyor. Bu belirlemeyi Başbakan yapacaksa her gün gelişmeleri değerlendirmek durumunda olan gazeteciler ne yazarlarsa terbiyesizlik ya da alçaklık yapmış olacaklarını nasıl bilecekler?

Hâlbuki yazılan ve söylenenlerin terbiyesizlik, alçaklık ve ihanet olduğunu belirlemek durumunda olan yargıdır. Olayı yargıya havale etmek yerine herkes kendi anlayışına göre tepki gösterecekse ülkeyi kargaşadan kurtarmak mümkün olabilir mi?

Bu ülkede uzun yıllar yargının tarafsızlığını yitirdiğini bu sebeple de yargıya güvenin azaldığını, hatta kalmadığını bizzat Başbakan çeşitli kereler dile getirmişti. Hâlbuki geçen zaman içinde yapılan yasal düzenlemeler ile geçmişte şikâyet edilen hususların önüne geçilmeye çalışıldı. Şikâyetlerin tamamen giderilmesi mümkün olmamış olabilir. Hatta dün yargının işleyişinden şikâyetçi olan kesimlerin yerini bugün bir başka kesimin aldığını söylemek de yanlış olmaz. Ancak, yapılması gereken hangi makamda olunursa olunsun birilerinin kendilerini yargının yerine koyması değil, yargının tarafsızlığının ve bağımsızlığının sağlanmasıdır. Özellikle de iktidar sahiplerinin görevi budur. Ne yapılırsa yapılsın, nasıl bir düzenleme getirilirse getirilsin insanın olduğu yerde hatalar ve yanlışlar olabilecektir. Önemli olan bu hataların en aza indirilmesidir. Bunun yolu ise anayasal ve yasal düzenlemelerdir. Yoksa iktidar sahipleri kendilerine göre hüküm verir, farklı düşünenleri suçlama yolunu seçerse bilinmelidir ki, geçmişin hatalarından kurtulmak mümkün olmaz. Bir diğer ifade ile farklılığı sindiremememin yol açacağı tahammülsüzlük karşılıklı ithamlarla sürüp gidecektir.

Bu köşede geçmişte herkes kendi düşüncesine özgürlük istemeyi sürdürdüğü sürece karşı görüşlere hayat hakkı tanımak istemeyeceğini, bunun ise demokrasinin laftan öte gitmesini engelleyeceğini dile getirdim. Hatta ülkemizin ana sorunun farklılıklara tahammülsüzlükten kaynaklandığını ifadeye çalıştım. Çünkü uzun yıllar bir grup yargıda ve çeşitli kurumlarda iktidarı ele geçirdiği için kendilerinden farklı düşünenlere hayat hakkı tanımadı. Bu ise büyük acıların yaşanmasına yol açtı. Bu ülkeden inananların neye nasıl inanacaklarını belirlemeye çalışan dayatmacılar bile geldi geçti. Benim neye ve nasıl inanacağıma benim adıma birileri karar verdi. Ancak, bu dayatma gelinen noktada milletçe bir tarafa itildi. Bu bakımdan eğer farklılıklara tahammül kültürü oluşmasını istiyorsak, herkes düşüncesini rahatlıkla açıklayabilmelidir. Düşünce açıklama başkalarına hakaret etmek serbestîsi elbette değildir. Ancak, açıklanan düşüncenin, alçaklık, terbiyesizlik ya da ihanet kısacası suç olup olmadığına karar vermek durumunda olan yargıdır. Eğer yargıya güvenmiyorsak, o zaman özgürlük ve insan hakları nutukları atmaktan vazgeçerek herkesin güveneceği bir yargı oluşturmanın çareleri araştırılmalıdır. Bu konuda görev ağırlıklı olarak iktidar sahiplerine düşüyor: Eğer iktidar sahipleri sahip oldukları iktidar gücüne dayanarak kendileri gibi düşünmeyenleri bir takım nitelendirmelerle dışlıyorlarsa, farklı düşünenlere tahammüllerinin olmadığını göstermiş olurlar. Bunun da ötesinde yargının yerine geçerek mahkûmiyet kararını kendileri veriyor demektir. Sayın Başbakan'ı birileri sükûnete davet etmelidir. İktidar olmak her istediğini söylemek ve yapmak hakkı değildir.

Abdülkadir Özkan - Milli Gazete

Kaynak: MİLLİ GAZETE http://www.milligazete.com.tr/makale/ne-yazarsam-alcaklik-ve-terbiyesizlik-yapmamis-olurum-249547.htm