İTHAL KURBANLIKLAR ASLINDA NEDEN ELDE KALDI?

20 Kasım 2010 20:38 tsi
Ülke dışından gelen her şeye ilgi gösteren yurdum insanı, Türk misafir severliğine yakışmayan bir tavır alarak yabancı kökenli kurbanlıklara sırtını döndü.

İTHAL KURBANLIKLAR ASLINDA NEDEN ELDE KALDI?

Bu Kurban Bayramı’nın özelliği, bir zamanlar tarımda kendi kendine yeten bir ülke olan Türkiye’nin, biten ya da bitirilen hayvancılığı nedeniyle yurtdışından kurbanlık hayvan getirmesi oldu.

Ülke dışından gelen her şeye ilgi gösteren yurdum insanı, Türk misafir severliğine yakışmayan bir tavır alarak yabancı kökenli kurbanlıklara sırtını döndü. Kimine göre halk yabancı koyunların bakışını sevmedi, kimine göre ise büyükbaşların tipini. Kurban pazarlarına çıkıp da kalabalığa karışanlar, konuşulanlara kulak kabartanlar ise işin aslını öğrendi.

Hep söylerim, halkın yanına gitmek, halkın arasına karışmak, sohbet etmek bilinmeyenleri öğretir ve bilgilendirir. Çünkü halkın arasında etkili olan ‘fısıltı gazetesi’ çok iyi bir kaynaktır. Yukarıda söylediklerimi her zaman olduğu gibi yaptım, fısıltı gazetesine de kulaklarımı dört açtım. Böylelikle Güney Amerika’dan ve Avustralya’dan kalkıp, onca zahmete girip, yorucu bir yolculuk yaparak gelen yabancı kurbanlıkların neden elde kaldığını öğrendim.

FISILTI GAZETESİ ETKİLİ OLDU
Gezdiğim kurban pazarlarında, yerli malı satanlara, neden yabancı hayvanlara halkın ilgi göstermediğini sordum. En iyi kurbanı seçmek için sürünün arasına korkusuzca dalarak hayvanların boynunu, sırtını, karnını mıncıklayan, kuyruğunu kaldırıp bakan yurdum insanına da, misafir kurbanlıkları neden tercih etmediklerini sordum. Yanıtları tüm doğallığıyla aktarıyorum:

‘Hemşerim gavurun malından kurban olur mu?’
‘Gavurun hayvanına ne yedirdiği belli değil. Bunlara iğne neyim yapmışlar sanki’
‘Allah’ın gücüne gitmesin, ama yabancı ülkelerden gelen hayvanlar koyuna da, ineğe de benzemiyor’
‘Gavurun elinde kalmış malları bize göndermişler. Bunlar hastalıklı falan diyorlar’
‘Bak hemşerim, gavurlar hayvanlarına çabuk büyüsün, irileşsin, kilosu artsın diye suni yem yedirirler. O yemin içinde domuz da var’
İşte en çok yapılan bu yorumun ardından dayanamayıp soruyorum, ‘Amca hayvan ot dururken niye domuz yesin ki?’
‘Hemşerim, domuzun etini hayvanın önüne koymuyorlar ki… Domuzun kemiklerini, kafatasını ve sert yerlerini kurutup un yapıyorlar. Bunu da yemin içine katıyorlar. Hayvanlar da domuz yemiş oluyor’
Bu son değerlendirmeyi yurt dışında yaşadığım dönemde konuştuğum yabancı çiftçilerden de duymuştum. Bir zamanlar salgın olan deli dana, deli tavuk ya da deli domuz hastalıklarının da bu tür yemlerden kaynaklandığı anlatılmıştı. Demek ki yurdum insanı o dönem yaşananları unutmamış, özellikle de suni yeme katılanları aklının bir köşesine not etmiş.
‘Domuzun kemiklerinden yapılan unun yeme katılarak hayvanlara yedirilmesi’ kurban pazarlarında konuştuğum insanların dilindeydi. İthal kurbanlıkları satanlar yeminler ederek hayvanlarının temiz olduğunu anlatıyordu anlatmasına, ama işin içine domuz girince akan sular duruyordu. Onlara göre işlerini baltalayan bu söylentiyi yerli malı kurbanlık satanlar çıkarmıştı. Haklı olarak soruyorlardı, ‘Yurt dışında yaşayan milyonlarca vatandaşımız, Türkiye’den hayvan getirmiyor ki. Bulundukları ülkede yetiştirilen hayvanları alıp kurban ediyorlar. Bunu nasıl açıklayacaklar?’

Uzun sözün kısası, batılı ülkelerde hayvan yetiştiricilerinin kullandıkları suni yemlerin içeriğini yurdum insanı biliyordu. ‘Domuz yiyen hayvandan kurbanlık olmaz’ söylentisi etkili olmuş ve bakışı ve tipi bahane edilen ithal kurbanlıklar da elde kalmıştı.

Gürbüz Evren
Odatv.com

 

Kaynak: ODATV.COM {http://odatv.com/n.php?n=ithal-kurbanliklar-aslinda-neden-elde-kaldi--2011101200}

 

Bu haber 724 defa okundu.