MAYIN PATLADI MEHMETÇİK ÖLDÜ ÜLKE YAŞIYOR!

12 Haziran 2010 13:29 tsi
Vicdan üzerine yemin edenler bilir şeref ve şahadetin ne olduğunu!...Vatansızlar, dinsizler, hainler, bölücüler ve toprak hırsızları bunları bilmezler; çünkü onlar insanlıktan acizdirler.

Mayın patladı, mehmetçik öldü, ülke yaşıyor!

ANCAK;
Vatan üzerine...
Bayrak üzerine...
Onur üzerine...
Namus üzerine...
Vicdan üzerine yemin edenler bilir şeref ve şahadetin ne olduğunu!...
Vatansızlar, dinsizler, hainler, bölücüler ve toprak hırsızları bunları bilmezler; çünkü onlar insanlıktan acizdirler.
Çünkü onlar, kendilerini sözde barış elçisi gibi gösterip, öte yandan kalleşçe adam öldürmeyi bilirler.
Çünkü onlar kalleştir, mayıncıdır!
Mayınların yeri bilinmez, döşeyen şerefsizin yeri bilinmedikçe.
*
KAHPE terörün karşımıza nerede ve nasıl çıkacağı hiç belli olmaz.
Bazen pusu kurar, bazen baskın yapar.
Ancak çoğu zaman arkadan vurur.
Çünkü kalleştir.
Kalleşlikte ondan öte tek şey vardır o da “mayın”...
Korkaklığın, utanmazlığın, rezilliğin toprağa gömülmüş olanı.
Alçaklığın yer altındaki uzantısı.
*
EVET mayın kahpedir, kalleştir ama öznesi insandır.
Özünde “kalleş” olan da, “kahpe” olan da bu ölüm mekanizmasını tuzaklayan, döşeyen ve pusulayan insan...
Ve sanmayın ki, “kalleş mayın” sadece “şehit” düşen Mehmetçikleri kovalıyor...
Çevrenize bir bakın “eli, kolu, bacağı, kulağı, parmağı, görmesi, duyması, konuşması” kopuk, “kanadı kırık” çocuklar göreceksiniz!
Dün PKK terör örgütünün uzaktan kumanda ile patlattığı mayın sonucu Tunceli- Göktepe mevkiinde
1’i çocuk, 12 askerimiz yaralandı.
13 canın daha kanatları kırıldı.
Ellerin kırılsın terör.
*
BİLİYORSUNUZ devlet projesi diye sunulan bir açılım var.
Kürt, demokratik, milli birlik adını, hangisini uygun görüyorsanız.
Bana göre sadece açılım.
Bu açılımdan sonra terör örgütünün her türlü faaliyeti iki şekilde yorumlanacaktı:
Birincisi, açılımı durdurmaya yönelik provokatif saldırılar. Bir anlamda örgüt dışında ikinci bir varlığı ima etmek.
Ama olmadı.
Çünkü örgüt, eylemleri üstlenerek kendileri dışında yaratılmak istenen bir başka varlık iddialarını çürüttü.
İkincisi de, açılımla örgütün her türlü eylemi, dağılma ve son çırpınışları olarak değerlendirilecekti.
O da olmadı.
Çünkü, “Dağdan inecek, teslim olacaklar” diyerek Habur Sınır Kapısı’nda davul zurna ile karşılanan ve kendilerine “barış elçisi” adı verilen teröristlerin töreniyle bu da sona erdi.
Sonuç?
Açılımda bir arpa boyu yol kat edilemediği gibi gemi iyice azıya alan PKK, şehir merkezine taşıdığı eylemleri ile her gün ayrı bir noktaya saldırı düzenliyor.
Yani kimse açılım istemiyor.
*
BEN bilmem büyüklerim bilir; ama terör tavizle önlenemez!
Ve daha da önemlisi terör örgütü silahı bırakmadıkça devlet terörle savaşı bırakmaz...
Onun için de güçlü devletler başkalarının politikaları peşinde sürüklenerek vakit kaybetmektense kendi politikalarını kabul ettirerek sonuca varırlar.
Bizde de aynen öyle olmalıdır.
Eğer bu sistem böyle çalışmıyorsa bugün “Açılımda nereye gidiyoruz?” sorusunu sormaya başlayan insanların sayısı gün geçtikçe daha da çoğalacaktır.
Aksi takdirde insanlar, “Acaba açılım, düşünüldüğünün aksine günü kurtarmak veya gönüllere su serpmek için geçici bir formül mü?” demeye başlar.
Ya da “Amaç çözmek değil, ötelemek mi?” diye...

 

Metin Özkan-Tercüman

 

Kaynak: Tercüman Gazetesi,http://www.tercuman.com.tr/v1/yazaryazi.asp?id=108

Bu haber 677 defa okundu.