''27 MAYIS'' ÜZERİNE

29 Mayıs 2010 22:09 tsi
"Türkiye’de, 27 Mayıs hareketine karşı çıkabilen tek kişi yoktur. Sonradan uydurulmuş birtakım yakıştırmalara hiç aldırmayın, ne ordunun içinde ne de politikacılar başta olmak üzere, sivillerin arasından bir ses yükselebilmiştir."

''27 Mayıs'' üzerine...

“27 Mayıs”ın 50. yılında bazı gazetelerde, televizyonlarda uzun uzun yazılar yazıldı, söyleşiler yapıldı.
Neydi “27 Mayıs”ın önemi?
Cumhuriyet’in ilk askeri müdahalesi, darbesiydi.
Seçimle gelen Demokrat Parti iktidarı silahla devriliyor, meclis kapatılıyor, milletvekilleri tutuklanıyor, cumhurbaşkanı, başbakan, bakanlar hatta genelkurmay başkanı gözaltına alınıyor, ileride bir başbakan iki bakan idam ediliyor.
Daha önemlisi ne olsun?
Sebep, Demokrat Parti’nin, demokrasiye uymayan davranışları...
Bu doğru olsa da yapılanları, hele sonuçları ortadayken “darbenin gerekçesi” diye savunmak bugün için mümkün mü?
Peki, 50 yıl önce, böyle bir yorum mümkün müydü?
1960’ta biz çiçeği burnunda olmasa bile, yeni gazeteci sayılırdık, evliydik, büyük oğlumuz üç yaşındaydı, Kağıthane’deki istihkam birliğinde yedek subaydık...
Gördüklerimiz, yaşadıklarımız, hâlâ hafızamızda, lakin hem yaşımız, hem de görevimiz gereği “27 Mayıs”ı derinliğine yorumlayamazdık.
* * *
En iyisi o günleri, hem üst düzeyde, hem içinde yaşamış usta gazeteci yazar Bedii Faik’e anlattıralım.
“27 Mayıs” nasıl karşılandı, karşı çıkan oldu mu?”
Bedii Faik üstat o günü bir cümleyle anlatır:
“Türkiye’de, 27 Mayıs hareketine karşı çıkabilen ferdi vahid (tek kişi) yoktur. Sonradan uydurulmuş birtakım yakıştırmalara hiç aldırmayın, ne ordunun içinde ne de politikacılar başta olmak üzere, sivillerin arasından bir ses yükselebilmiştir.”(x)
* * *
Ya Babıali ne yaptı?
Bedii Faik, Demokrat Parti’nin en keskin muhalifi olan “Dünya” gazetesini anlatır; Bedii Faik “Dünya”nın her şeyidir.
“Evet ilk günler, haftalar ve hatta aylar silahlı kuvvetlerimizi övmekle geçmiştir. Her üniformanın ardında bir kurtarıcı görüyor, bunlardan hiçbirinin insani zaaflardan bir tekiyle dahi ilişkili olabileceğine ihtimal dahi vermiyorduk.
Dünya’nın yayın hengâmesinde, ilk aylarda hem bu vardır, hem de ondan daha fazlasıyla, devrilen iktidara yüklenme hırsı görülür! Daha sonra gide gide biz birinciyi yani 27 Mayısçıları ne yaparlarsa doğru, ne derlerse isabetli sayma sarasını terk ettik ve sadece ikincide, geçmiş iktidarı hançerlemekle kaldık!”
* * *
Ya diğerleri?
Diğer gazetelerin tutumu nedir?
Onlar hangi telden çalmaktadırlar...
Orduyu övüp, geçmişi okşamasalar da az incitmeye çalışanlar da vardır, ordu övgüsünde kerhen, ama eski iktidar safında dikilmekte dirençli olanlar da eksik değildir.
Mesela Cumhuriyet, mesela Milliyet, Yeni Sabah, Son Posta, Vatan, Yeni İstanbul...
Onların tutumu neymiş?
“Hem orduyu övmek, hem de geçmişi iğnelemek politikasını keskin olmamaya çalışarak yapanlar Cumhuriyet ve Milliyet’ti. Devrilen iktidarı mümkün mertebe kollayarak, orduya gülümsemeyi de ustaca elde tutana Yeni Sabah’ı örnek olarak gösterebilirim! Eski saflarında, yani DP platosunda dikilmenin gayreti içinde ter döken, acı çeken adeta inleyene de en belirgin örnek Son Posta’dır. Vatan bizim kadar batıcı değilse de, bize en çok yaklaşandır. Nasıl ki, o günlerde DP’li birtakım gençler tarafından çıkarılmakta olan Yeni İstanbul da, DP safında direnmek ve orduyu da iğnelemekte, Son Posta’nın yanında, hatta zaman zaman da önünde sayılabilir!”
* * *
Aslında o günlerde kimlerin neler yazdığına, sonra da neler yazdıklarına bakmak gerek ya!
Kenan Evren, böyle bir araştırma yapmıştı, “12 Eylül’de ne dediler, şimdi ne diyorlar?” diye...
Aynı araştırma “27 Mayıs” için de yapılabilir, “12 Mart” için de...
Hem faydalı hem de neşeli olur.

Hasan Pulur -Milliyet

***
(x) Bedii Faik, Matbuat Basın Derken... Medya/4. Cilt-Doğan Kitap

 

Kaynak: MİLLİYET GAZETESİ,http://www.milliyet.com.tr/-27-mayis-uzerine-/hasan-pulur/yasam/yazardetay/29.05.2010/1244008/default.htm

Bu haber 939 defa okundu.