DİASPORADAN MI BESLENİYORLAR?

27 Nisan 2010 10:46 tsi
Malum zevatın 24 Nisan günkü köşe yazılarını okurken, kendinizi Erivan’da sanırdınız.İnsan merak ediyor:"Bizdeki bu Ermeni hayranları, diasporadan mı besleniyor?"

Diasporadan mı besleniyorlar?

TRT emekli prodüktörlerinden Teoman Ergün, çocukluk arkadaşım... Kendisinden dinledim:
Dedesi ve ninesi, köyde, ekmek pişirmek için tandır başında iken, birden kızılca kıyamet kopmuş.
“Ermeniler geliyor, kaçın!” diye bağırmaya başlamış köylüler...
Kadın, erkek, yaşlı, çocuk, canını kurtarmak için kaçmaya başlamış.
Teoman’ın ninesi, “Bari bir-iki sıcak lavaş alıp öyle kaçalım” der demez, tandırın üzerine eğilmiş durumdaki zavallı kadını, apansız gelen Ermeni’nin biri, kızgın tandırın içine atıvermiş. Ardından da kocasını...
Köylüler, Ermenilerin yakıp yıktıkları köylerine üç gün sonra döndüklerinde, Teoman’ın zavallı dedesi ile ninesinin kavrulmuş cesetlerini tandırın içinde bulmuşlar.
Doğu’da yaşayan Teoman Ergün’ün dedesi ve ninesi gibi onbinlerce Türk, Ermeniler tarafından tandır ve ahırlarda yakılırken; bugün Ermenilerden özür dilemek için imza kampanyası başlatanların, “Hepimiz Ermeni’yiz” diyenlerin ve Ermeni’den çok Ermenici kesilenlerin dedeleri, Batı’da, işgal kuvvetleriyle işbirliği yapıp, bir eli yağda bir eli balda mı yaşıyorlardı? Nineleri, işgal kuvvetleri askerleriyle mi oynaşıyordu?
Doğu’daki vatandaşlarımızın evlerinde hala Ermeni mezalimi anlatılır. Onların evlerinde neler anlatılıyor? Düşmanla nasıl işbirliği yapıldığı, vatana nasıl ihanet edildiği mi?
*
Bir 24 Nisan’ı daha çirkin eylem ve söylemlere tanık olarak geçirdik.
ABD Başkanı Barack Obama, güya “soykırım” kelimesini kullanmaktan kaçınarak, 1915 olaylarını “Büyük felaket” olarak tanımladı.
Öyle mi?
“Bu anma gününde, 95 yıl önce meydana gelen 20’nci yüzyılın en büyük vahşetlerinden birini hatırlamak üzere bir an duruyoruz. Tarihin bu karanlık anında, Osmanlı İmparatorluğu’nun son günlerinde 1.5 milyon Ermeni katledildi veya ölüme yürütüldü.”
“Soykırım” demekten beter bu sözler Obama’ya ait değil mi?
ABD Başkanı Obama’nın değil, Ermenistan Cumhurbaşkanı Sarkisyan, Nobel ödüllü yazar Orhan Pamuk, Baskın Oran, Ahmet Altan, Halil Berktay, Lale Mansur ya da Ali Bayramoğlu’nun sözleri sanki...
Al birini vur ötekine.
Bizi aptal yerine mi koyuyor?
Malum zevatın 24 Nisan günkü köşe yazılarını okurken, kendinizi Erivan’da sanırdınız.
İnsan merak ediyor:
Ermeni Diasporası’nın çok parası var. Bizdeki bu Ermeni hayranları, diasporadan mı besleniyor?
*
Ezber bozan taifesinden İnsan Hakları Derneği’ne mensup bir grup, Haydarpaşa’dan denize karanfil atmış!
İnsan Hakları Derneği’nin, adını tez elden “Ermeni Hakları Derneği” olarak değiştirmesini öneriyoruz.
Kendilerini sanatçı, gazeteci ve aydın sananlar, 24 Nisan günü Taksim’de mum yakıp oturma eylemi yaptı.
Eylemleri karşılıksız kalmadı. Erivan’da Türk Bayrağı’nı ve Cumhurbaşkanı Abdullah Gül, Başbakan Recep Tayyip Erdoğan ile Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu’nun posterlerini yakan onbinlerce Ermeni’nin başında yürüyen Ermenistan Cumhurbaşkanı Serj Sarkisyan, “Türkiye de dahil, tüm dünyada bizim bu çabalarımızı destekleyenlere teşekkür ediyorum” diyerek, bizdeki satılmışları da unutmadı.
24 Nisan günü, her şey utanç vericiydi.
Ama utanma duygusu olanlar için...

Hangi alayın torunlarısınız?

Ermeniler 95 yıl önce Anadolu'da köyleri basıp masum Türkleri katlederken, bir avuç kahraman Çanakkale'de tarihin en görkemli destanını yazıyordu.
Ermenilerin torunları, 95 yıl sonra, kin, nefret ve düşmanlık duygularıyla intikam ve soykırım naraları atarken; kahramanların torunları, 95 yıl sonra, sırtlarında 'Dedeciğim ben geldim' yazılı kırmızı cepken, başlarında Çanakkale Savaşları sırasında Mehmetçiğin kullandığı 'Enveriye kabalağı' olarak bilinen asker şapkası ile sevgi, barış ve dostluk için yürüdüler, şehit dedelerinin kabirleri başında Fatiha okudular.
Bu gençlerin dedeleri, 95 yıl önce Çanakkale'de, vatan için gözlerini kırpmadan şahadet şerbetini içerken; nineleri, Anadolu'da Ermeni çetecileri tarafından ahırlara doldurularak, hunharca yakılıyordu.
*
Yarbay Mustafa Kemal'i, 25 Nisan 1915 sabahı düşman çıkarmasını haber alınca, savaşların kahraman birliği 57'nci Alayı, 'Size savaşmayı değil ölmeyi emrediyorum' sözleriyle Conkbayırı'na göndermişti.
57'nci Alay'ın tamamı, düşmanın karaya çıkmasını engellemek ve 'Çanakkale geçilmez' dedirtmek için, çarpışa çarpışa şehit olmuştu.
95 yıl sonra 11 bin genç, 57'nci Alay kahramanlarının Mustafa Kemal ile birlikte yürüdüğü 10 kilometrelik güzergahı 3 saatte yürüdü.
Yürüyüşe katılanlara, 57'nci Alay askerlere verilen son yemek olan kırık buğday çorbası ikram edildi.
O 11 bin genç arasında, Ermenilerden özür dilemek için imza kampanyası başlatanlardan, 24 Nisan günü Ermeniler anısına Taksim'de mum yakıp oturma eylemi yapanlardan ve Haydarpaşa'dan denize karanfil bırakanlardan herhangi birinin oğlu ya da kızı var mıydı?
Ermeni hayranı sözde sanatçı, gazeteci veya aydınlardan kaçının dedesi Çanakkale ya da başka bir cephede şehit olmuştu?
11 bin genç, 'Hepimiz 57'nci Alay'ız' diye haykırdı. Çünkü onlar, kahraman 57'nci Alay'ın torunları...
'Hepimiz Ermeni'yiz' sloganıyla yollara dökülen Ermeni hayranları kaçıncı ya da hangi alayın torunları peki?
Onların dedelerinin alayı Çanakkale'de değil, Erivan'da mı?
Adı da, 'Armenian Alayı' veya 'İhanet Alayı' mı?
*
Keşke Ermenilerin ve Ermeni hayranlarının da Atatürk gibi bir kahramanları olsaydı.
'Uzak memleketin toprakları üstünde kanlarını döken kahramanlar. Burada dost bir vatanın toprağındasınız. Sizler Mehmetçiklerle yan yana, koyun koyunasınız. Uzak diyarlarda evlatlarını harbe gönderen analar. Gözyaşlarınızı dindiriniz, evlatlarınız bizim bağrımızdadır. Bu toprakta canlarını verdikten sonra artık bizim evlatlarımız olmuşlardır' diyebilecek bir kahramanları...
Belki adam olurlardı.

Sırrı Yüksel Cebeci- Tercüman

 

Kaynak: TERCÜMAN GAZETESİ

[1].http://www.tercuman.com.tr/v1/yazaryazi.asp?id=13

[2].http://www.tercuman.com.tr/v1/yazaryazi.asp?id=13

Bu haber 668 defa okundu.