''UYAN DERİN UYKUDAN''

2 Mart 2010 11:33 tsi
Sanki her işin tamam olmuş, yapabileceğin her işi yapmış, harmanı hasadı kaldırmış da rahata ermişsin.

Sanki her işin tamam olmuş, yapabileceğin her işi yapmış, harmanı hasadı kaldırmış da rahata ermişsin.

Sanki henüz çok genç bir adamsın, bilgin görgün az; ya da çok yaşlısın da alil olmuşsun; mazeretler üretiyor, bahaneler buluyorsun.

Sanki gücü kuvveti elinden alınmış olan bir köleymiş gibi, derin bir hüzün içinde, bir robot gibi hissiz bir şekilde, günlük işlerini yapıp bitirmekle yetiniyorsun.

Sanki kolun kanadın kırılmış, sanki ölü toprağı örtülmüş üzerine, sanki elin kolun bağlanmış.

Sanki davan zafer kazanmış, sanki idealine ulaşmışsın, sanki gayeye vasıl olmuşsun da uyumayı kendine bir hak olarak görüyorsun.

Sanki kötülükler ortadan kalkmış; sanki insanları insanlıktan çıkaran büyük kötülükler bir bir izale edilmiş; sanki içki, uyuşturucu, kumar, fuhuş tesettürsüzlük, faiz, katil, nikâhsızlık gibi her biri bir şehri berhava edecek olan azim günahlar işlenmiyor olmuş da keyif çatıyorsun. Neden?

Sanki fakirler zengin olmuş, sanki sömürü düzeni değişmiş, sanki helalden kazanan, haramdan kaçınan bir piyasa düzeni kurulmuş, sanki faizsiz bir ticaret sistemi kurulmuş, sanki yolsuzluklar önlenmiş de sevince gark olmuşsun, bir köşeye çekilmiş susup oturuyorsun. Neden?

Sanki kapitalizm mağlup olmuş, kapitalizmin her çeşidi yerlere serilmiş; sanki haksız yere zengin olmak engellenmiş; sanki haksız yere fakir kalmak ortadan kaldırılmış da rahat rahat oturuyorsun.

Sanki insanın en kutsal değerlerinden olan el emeği ve göz nuru “alın teri soğumadan ve adil bir şekilde” veriliyor da, bunu aklının ucuna bile getirmiyorsun. Neden?

Sanki hak ve hukuk karşısında güçlü ile zayıf eşit hale gelmiş; hatta haklı olan zayıf, haksız olan güçlüden daha kuvvetli kabul ediliyor da bunları dile bile getirmiyorsun.

Sanki rahat rahat “şu günahtır, insanlığın zararınadır, Allah’ın yasakladığı bir iştir” diyebiliyorsun da bunu bir şekilde söylemenin, dile getirmenin cehd ü gayreti içinde değilsin.

Harekete geçmiyorsun, tembellik ediyorsun, atalet ve gaflet içindesin; rahatından ve keyfinden başka bir şey düşünmüyorsun! Neden?

Motivasyonun çabuk bozuluyor; azim, sabır, sebat ve metanet içinde değilsin! Neden?

İçte ve dışta bir takım yerel, küçük ve hatta pamuk ipliğine bağlı başarılar, seni tatmin etmiş; küçük ve basit adımlar seni aldatmış; göreceli ilerlemeler, güncel gelişmeler gözünü boyamış sanki; gaflet içindesin, gaflet içinde olduğunun bile farkında değilsin. Neden?

Ey bu zor cümleleri kaleme alan ve temiz bir niyetle okuyan adam! Asrın büyük mücahidinin söylediği gibi “Nefsimle beraber dinle” bunları, belki Allah rızası için bir adım atarsın da fayda görürsün.

Başkalarının yaptıklarından veya yapmadıklarından bize ne; siyaseti siyasetçilere bırak; güncel politikayı esnafına bırak; kavgacılara bırak küçük kavgacıkları. Senin davan çok daha büyük değil mi?

Büyütme gözünde hiçbir şeyi, küçültme gözünde hiçbir şeyi. Her şeye gerektiği kadar yer ve değer ver. Yolundan alıkoymasın seni, gündelik davalar, güncel patırtılar; haftalık, aylık gürültüler…

Büyüklerini an, onları ve hayatlarını öğren, ders al o büyük adamların yaptıkları her işten; onlar gibi olmayı gaye edin, her ne kadar onlar gibi olamayacaksan da, onların iyi hallerinden birkaçı üzerine siner de iyilik yolunda merhale alırsın. Elini tutmaya çalış o büyüklerin ki seni alıp kalkmak üzere olan uçağa sağ salim ulaştırsınlar. O ki maveraya uçar, öteler ötesine, her şeyin son bulduğu yere.

Tövbe yoluna gir, saatler ve günler boyu sürecek olsa da bağışlanmak için yol al. Gönlünü temizle ve kalbini Yüceler Yücesini anmaya alıştır.

Tefekkür bizim en önemli işimizdir, her işten daha gerekli ödevimizdir. Bir an bile geri kalma fikirden, şükürden, zikirden.

Köklere inmeye çalış, yüzeyde kalma. Sığ sularda yüzme, açıl derinlere, korkma. Neden korkuyorsun gölgenden bile, o kadar mı etkilediler seni…

Oku, geçmiş büyüklerimizin kitaplarını, çağdaş mütefekkirlerimizin eserlerini. Bugünden geçmişe git, geçmişi bugüne taşımaya çalış.

Yeniden dön Kitaba, insanlığın kurtuluş rehberi olan o kutsal Kitaba. Oku ve öğren ve ezberlemeye çalış, yapabildiğin kadar; mealine bak, tefsirini oku.

Sünnete sarıl, en küçük edeplerine varıncaya kadar. Sarılmaya çalış yavaş yavaş. Hayatını oku yeniden ve yeniden, bütün evrenin yüzü suyu hürmetine yaratılmış olduğu o sevgililer sevgilisinin…

Kur’an’a ve sünnete uyan bir dünya kurmak için küçük de olsa bir emeğin olmasını istemiyor musun? Temiz, büyük, esaslı, temelli, güçlü bir medeniyet kurmak için taş taşımıyor musun? Yüce milletimizin yeniden yükselmesi için gayret etmek istemiyor musun? Yüce devletinin yeniden kurulması için kavli ve fiili dualar etmiyor musun? Güçlü ve büyük bir ittihad için çözümler bulmaya, fikirler üretmeye çalışmıyor musun? Küçük görme kendini, büyük de görme ama çalış, cehd ü gayret eyle.

Çalışmaktan ve cehd ü gayret etmekten başka bir çıkar yolun mu var? “İnsan için ancak çalıştığı vardır” buyruğuna neden uymazsın, uymamakta direnirsin? Başarılı olmak zorunda değilsin, bunu hiçbir zaman aklından çıkarma; çünkü başarı yalnız Allah’tandır, başkasından değil… Eğer tembellik edersen, atıl kalırsan, kendine edersin. Lakin cehd ü gayret edersen O’nun lütuf ve keremi çok, hazinesi sonsuz; herkese ihsan ettiği gibi sana da verir, merak etme.

Pakistan’ın büyük ve kutlu şairi en umutsuz zamanlarda ne demişti; getir aklına ve kıyas et, onun yaşadığı zaman ve durumun zorluğu ile kendini ve kendi zamanını:

“Uyan derin uykudan

Derin uykudan uyan”

Derin uykudan

Uykudan…

 

H. Murad HEPSEV*

 

* H. Murad HEPSEV‘in bu yazısı, Yüce Devlet Dergisi’nin 15 Şubat 2010 tarihli 4. sayısında yayınlanmıştır

Bu haber 671 defa okundu.