NERELERE GİTTİNİZ?

21 Şubat 2010 18:23 tsi
Eski hocalar, üstadlar, şeyhler gittiler yerleri dolmadı.Ölenlerin yerini niçin aynı değerde vasıflı ve seçkin insanlarla dolduramıyoruz?

Nerelere Gittiniz?

Çok akıllı bir insan sayılmam ama kendime pâye verecek, nefsimi dev aynasında görecek kadar da akılsız değilimdir. Ne kadar varsa aklım başımdadır. Az buçuk tecrübem, birikimim vardır. Okumayı yazmayı severim. İnşaallah faydalı şeyler okuyorumdur ve faydalı yazılar kaleme alıyorumdur.

Memleketin bugünkü halini hiç beğenmiyorum. Toplumun halini de beğenmiyorum. Ülkenin idaresini beğenmiyorum.Hele İstanbul'un durumunu hiç beğenmiyorum.

Aklım ve sezgim bana İstanbul'u terk et diyor, edemiyorum. Yaşım ilerlemiş. Nereye gideceğim? Gideceğim yerde bir çevre edinebilir miyim, oraya intibak edebilir miyim?

Dev şehir beni korkutuyor, boğuyor. İstanbul bu kadar nüfusu kaldırmaz. Günün birinde biyolojik ve sosyal bir patlama olacaktır.

Ahlâk çok bozuldu. İnsanlık hiç kalmadı demiyorum ama bugünkü insanlık yeterli değil.

Şehir görgüsü kalmadı, kabalık ve hoyratlık yaygın hale geldi. Büyüklere saygı yok, küçüklere şefkat ve merhamet edilmiyor.

Hilekârlık, ğaşşaşlık, sahtekârlık aldı yürüdü. Ne yediğimizi bile bilmiyoruz. At eti mi, eşek eti mi, ehlî domuz mu, yaban domuzu mu?

Kesilen tavuklar içleri boşaltılmadan önce, kolay yolunsunlar diye çok sıcak suya atılıyormuş ve murdar ediliyormuş.

Zeytinler simsiyah görünsün diye sağlığa zararlı boyayla boyanıyormuş.

Cihazlar icat etmişler, tavuk ve dana etlerini içine koyuyorlar, cihaz ete yüzde 15 ile yüzde 25 arasında su ilave ediyormuş.

Sebzeler meyveler hormonlu, kimyevî yapay gübreli... Devlet ve belediyeler halkı korumuyor.

Şehirde mafyalar cirit atıyor.

On binlerce arsa ve arazide imar değişikliği yapılarak belki de yekûn olarak bir trilyon dolar haram ve gayr-i meşru rant elde edildi. Herkes biliyor, bir tek arsadan bir milyon yeni lira komisyon alan var.

Böyle bir şehirde yaşamak ne zor.

Eskiden de kötülük vardı ama bu kadar yaygın, yoğun ve genel değildi.

Para en büyük değer oldu, din iman haline geldi.

İffetsizlik, hayasızlık, edebsizlik korkunç boyutlara ulaştı.

Din ve mukaddesat istismar ve istihdamı aldı yürüdü.

Kırsallık, varoş kültürü, gecekondu zihniyeti hâkim oldu.

Şehirde akşamları gidip çay içeçek bir "Marmara Kıraathanesi" yok artık.

Haftada birkaç gün Safahlar çarşısına gider, rahmetli Necait beyden kitap alır, Şeyh Muzaffer efendinin sohbetini dinlerdim. Onlar yok.

Eski hocalar, üstadlar, şeyhler gittiler yerleri dolmadı.

Üstad Necip Fazıl nerde?.. Üstad Mahir İz nerde?..

Üstad Nureddin Topçu nerde. ÜstadAli Fuad Başgil nerde?..

Erol Güngör yok, Ayhan Songar yok...

Ölenlerin yerini niçin aynı değerde vasıflı ve seçkin insanlarla dolduramıyoruz?

Bunca dergimiz var ama bir tek Büyük Doğu yok.

Eski aşklar, eski şevkler, eski neş'eler nerelerdesiniz?

Ölenlere Türkçe, Arapça, Farsça tarih düşürenler, nerelere gittiniz?

Büyük şehrin nüfusu arttıkça medenî insanı azalıyor.

"Yaşlandı da nostalji yapıyor" gibisinden ucuz töhmetleri bırakınız ben gerçekçiyim. Eskinin hasretini çekiyorum.

Vefa, sadakat, mürüvvet, fütüvvet arıyorum.

Sohbet arıyorum.

İlim, irfan, kültür, sanat arıyorum.

Zengin İstanbul Türkçesini arıyorum.

Melâmet arıyorum.

Kibarlık, nezaket, diğergâmlık, âlicenablık, kerem, seha, cud arıyorum.

Bu zamanın İbnü'l-Emin'inin adresini bilen varsa lütfen bildirsin.

Beyazıt'ta Derin Kuyu sokağında Hasan Basri Çantay Hoca ikamet ederdi. O nerede?

Celal Hoca nerede?

Kanaat, tevâzu, misafirperverlik, civanmertlik... Bunlar nerelere saklandılar?

Ey âşıklar, ey sâdıklar neredeyseniz çıkın, zuhur ve huruc edin.

Alışverişin ve ticaretin kendilerini Allah'ı zikr etmekten alıkoymadığı erler nerelerdesiniz?

Cuma namazı vaktinde dükkanlarını kapatanlar, siz bu şehri terk mi ettiniz?

İcazetli âlimler, icazetli şeyhler, kâmil mürşidler yerlerinizi bize bildirin.

Ey âşıkan, ey sâdıklar, ey rical, ey muhadderat-ı islâmiyye, ey merd-i gayurlar, ey ârifan, ey muttakiler, ey tevâzu ehli, ey bulunca dağıtanlar bulmayınca şükr edenler, ey haram yemektense ölmeyi tercih edenler, ey riba korkusundan banka gölgesinden geçmeyenler, ey arifan, ey zarifan, ey edep ve erkân bilenler, ey görgülü kibarlar!.. Bilseniz sizlere ne kadar hasretiz.

Mehmet Şevket Eygi-Milli Gazete

Kaynak: Milli Gazete,http://www.milligazete.com.tr/makale/nerelere-gittiniz-153793.htm

Bu haber 900 defa okundu.