DİYET Mİ?

13 Kasım 2009 15:50 tsi
Demokratik hukuk devletinde, Başbakan’ın Genelkurmay Başkanı’nı görevden alma yetkisi elbette var.Peki, Meclis Başkanı’nı azarlama yetkisi var mı?

Koca Ali, bir demirci ustasıydı. Uzun boylu, iri pençeli, kalın pazılı, geniş omuzluydu. Tıpkı bir pehlivan gibiydi. Dar bir kapısından başka aydınlık girecek hiçbir yeri olmayan dükkânında, tek başına, gece gündüz kıvılcımlar saçarak çalışırdı. Yeniçeriler bile sadece onun damgasını taşıyan kamaları, büyük kılıçları tercih ederlerdi. Kimseyle ilişkisi olmayan, nereden geldiği bilinmeyen esrarengiz biriydi.
Bir gün şehirde hırsızlık olur. Bununla alakalı ipuçları, Koca Ali’nin dükkânından çıkar. Koca Ali, kendini savunamaz ve suçlu kabul edilir. Ve diyeti gereği kolunun kesilmesine karar verilir...
Kolunun diyetini verse kurtulurdu. Ama beş parası yoktu.
Ali Usta’yı herkes çok seviyordu. Kentin zenginlerinden Hacı Mehmet’e koştular. “Ayağına düştük ağam, Koca Ali’yi kurtarsan sen kurtarırsın.”
Kasaplık yapan Hacı Mehmet Ağa’nın bir şartı vardı:
“Varın kendisine söyleyin. Eğer ben ölünceye kadar bana, hiç para almadan hizmetçilik, çıraklık etmeye yanaşırsa...”
Koca Ali, önce teklifi kabul etmek istemedi. Ama başka çaresi de yoktu. Hacı Mehmet Ağa’nın kasap dükkânında çalışmaya başladı.
Ama ne çalışma!..
Çırak değil sanki köleydi. Hacı Mehmet Ağa, çektirdikleri yetmiyormuş gibi, her fırsatta verdiği diyeti hatırlatıp duruyordu:
- Şimdi çolak kalacaktın, ha...
- Benim sayemde kolun var.
Dayanılacak gibi değildi. Ama beş yıl dayandı Koca Ali.
Hacı Mehmet Ağa, bir gün yine “Kolunun diyetini benim verdiğimi unutuyorsun galiba! Ben olmasaydım şimdi çolak kalacaktın” dedi.
Koca Ali yine karşılık vermedi. Acı acı gülümsedi. Kızardı. Sonra birden sarardı. Hızla döndü. Bilediği satırların en büyüğünü kaptı. Sıvalı kolunu, yüksek kıyma kütüğünün üstüne koydu. Kaldırdı, ağır satırı öyle bir indirdi ki...
O anda kopan kolunu tuttu. Gördüğü şeyin ürperticiliğinden gözleri dışarı fırlayan Hacı Kasap’ın önüne, “Al bakalım, şu diyetini verdiğin şeyi!” diye hızla fırlattı. Sonra giysisinin kolsuz kalan yenini sıkı bir düğüm yaptı. Dükkândan çıktı.
Onun bir zamanlar geldiği yer gibi, şimdi gittiği yeri de, kentte kimse öğrenemedi.
Ömer Seyfettin’in bu ünlü hikâyesini bilmeyen yoktur.
*
Demokratik hukuk devletinde, Başbakan’ın Genelkurmay Başkanı’nı görevden alma yetkisi elbette var.
Peki, Meclis Başkanı’nı azarlama yetkisi var mı?
Yandaş medya günlerdir Genelkurmay Başkanı’nı istifa etmeye, Başbakan’ı ise Genelkurmay Başkanı’nı görevden almaya çağırıyor.
Şimdi kimi istifaya çağıracak?
Meclis Başkanı’nı azarlayan Başbakan’ı mı, yoksa Başbakan tarafından azarlanan Meclis Başkanı’nı mı?
*
Demokrasi kurallar rejimidir, Hacı Mehmet Ağa’nın kasap dükkânı değil.
Sayın Başbakan, “Meclis Başkanı’nı o makama ben getirdim, canım istediğinde azarlarım” diyemez.
Hele, Koca Ali’lerin harman olduğu bir ülkede!..

Sırrı Yüksel Cebeci-Tercüman

Kaynak-http://www.tercuman.com.tr/v1/yazaryazi.asp?id=13

Bu haber 521 defa okundu.