ORUÇ,AÇ KALMAKTAN MI İBARETTİR?

7 Eylül 2009 14:17 tsi
“Dinine dizlerinle değil, kalbinle bağlan” diyor, Hacı Bektaş-ı Veli. Orucu da, bedenimizle değil, kalbimizle tutmalıyız.

Oruç, aç kalmaktan mı ibarettir?
 
“Dinine dizlerinle değil, kalbinle bağlan”  diyor, Hacı Bektaş-ı Veli. Orucu da, bedenimizle değil, kalbimizle tutmalıyız.  “Eskimez yeni”  olan son din İslâm’ın temel ibadetlerinden biri de Ramazan ayında oruç tutmaktır. Bedenle yapılan bu ibadet, ruha temas ederek, nefsi hizaya getirir, nizamileştirir. Oruç aracılığı ile iç ve dış dünya kontrol altına alınır. İlahi tedbirlerden biridir bu. Çünkü oruç denetleyicidir. Nefsi terbiye eder. Oruçlu, nefsine karşı isyankârdır. Oruçlunun agresif hareketleri ise orucunu zedeler.
Orucun maksadı, insanın insani hassasiyetleri kuşanarak, nefsini törpülemesidir. Oruçlu insan başıboş yaratılmadığının idrakine varır. Açlıkla da sınanarak, açların halini anlar. Sabretmeyi öğrenen oruçlu, Kur’an’a muhataptır:  “Sabırlı olun. Çünkü Allah sabredenlerle beraberdir.”  (K,K-8/46)
Ramazan ayının gelmesiyle farklı bir iklim teneffüs edilir. Oruç, günaha yabancılaştırır insanı. İnsan yenilenir. Bedenle birlikte, ruhu da kuşatır oruç. Orucu fiziksel manası ile idrak etmek eksikliktir. Günah, genel anlamda, zevk verir kurbanına. İnsan eski çağlardan itibaren haz düşkünüdür, fakat modern çağ esnasında haz, ideolojik bir mevkide konumlanmıştır. Haz, gelip geçici, kısa ömürlü olduğundan dolayı, tam da şehirlinin günü kurtarma telaşına uygundur.  “Hoş vakit geçirmek”  modern insanın yalnızca boş vakitlerine mahsus değildir. Toplumlar için en büyük tehlike,  “Allah’tan korkmaz, kuldan utanmaz”  tipli insanlarda artış görülmesidir.
Oruç, aç kalmaktan ibaret olmadığı gibi, namaz da yatıp kalkmaktan ibaret değildir. Orucu açlık olarak algılamamak lâzım... Oruç, perhiz değildir. Oruçlu orucuna tutundukça, ruhunu arındırır. Ramazanı eğlence ayı algılayanlar istisna... Gel de Ramazanı tanımlayıver. Mühim olan eğlenebilmek, gerisi teferruat... Sonrası malûm: Çığlıklar ve kahkahalar! Modern insanın şehri her geçen gün daha da fazla gürültülü...  “Site içine”  sıkıştırılmış  “sarhoş karnaval alayı...”  İşin  “acı tarafı”  kalmadı artık. Demek ki ruhen de zayıflıyor insan!
Şu durumda oruç, öylesine mühim bir duruş bekler ki bizden... Oruç, bizi bizimle yüzleştirir, kendimizi dosdoğru tanıyabilmemizi sağlar. İnsan, kendini tutabilenlerden oluverir. Hele ki modern çağda; çünkü modern çağ, imaj, vitrin, gösteriş, teşhir çağıdır. İnsanı ise hormonludur. Hormonlu insanların hormonlu cüzdanlarında kalp aramak, abesle iştigaldir. Kalpsizleşen bir dünyada vicdan, insanın unuttuğudur; vicdansız ahlâk olamayacağı gibi, ahlâksız bir vicdan da olamaz.   
Ülkemizde yapılan istatistiklere göre, Ramazan ayında suç işleme oranı azalmaktadır. Bu da orucun günlük hayata olan tesirinden dolayıdır. Fakat Müslümana her gün Ramazandır. En azından öyle olmalıdır. Müslüman, kalbi olandır. Oruç, kalbi dinlendirir. Oruç, dengede tutar insanı. Oruç, önleyicidir. Oruç, Kur’an’da belirtildiği üzere, bize farz kılındığı gibi, bizden öncekilere de farz kılınmıştır.
Orucun temel esprisi, nefsi alıkoyarak, dizginlemektir. Allah’a teşekkür etmektir, oruç. Pekiyi, oruçla arınanlardan olabiliyor muyuz? Meselâ orucun şöyle bir tarafı da var:  “Oruç tutmak, hastalıklara dayanıklılığı artırıyor, ömrü uzatıyor ve kök hücrelerden nöron üretimini harekete geçiriyor.” 
Esasında insan orucu değil, oruç insanı tutar. Çünkü oruç, özgürleştiricidir. Çünkü oruç, sakındırıcıdır. İnsan yalnızca O’na kul olduğunu hatırlar; helali ve haramı ayırt eder, günahtan korunur. Oruç aracılığı ile özgürleşen ve sakınan insan, eline, diline ve beline sahip çıkar. Demek ki yalnızca O’na teslim olmak, teslimiyet sözleşmesine sadakatin gereğidir. Çünkü: Yalnızca O’na kul olmamanın sonucu, başkasına kul olmaktır.

 AFŞİN SELİM- YENİÇAĞ

Kaynak: Yeniçağ Gazetesi,http://www.yenicaggazetesi.com.tr/a_haberdetay.php?hityaz=9951

Bu haber 566 defa okundu.