SÖZ GERİ ALINIR. YA HAYAT?

Urumçi’de yapılan soykırım yeni değil. Zaten orada dünya basınına yansımayan bir sindirme ve soykırım süreci onlarca yıldır devam ediyordu.
Organ ticaretinden fuhuş şebekelerine, düzmece senaryolarla çekilen görüntülerden sonra yapılan asılsız operasyonlara kadar gizli bir dizi yok etme ve soykırım çabası devam ediyordu.
Türkiye, bu duruma biraz geç de olsa müdahale ederek tavrını koydu: ’Bu bir soykırımdır’ Ancak, yüzsüzlüğü elden bırakmayan Çin Hükümeti ve onun resmi yayın organı China Daily, Başbakan Erdoğan’ın,  “Urumçi’de soykırım”  yapıldığına ilişkin sözlerini geri alması çağrısında bulundu.
Bu açıklama, onların iç işlerine karışmakmış.

* * *

Son birkaç yüzyılını başkalarının iç işlerine olur olmaz karışmasıyla heder etmiş bir ülke için ne talihsiz bir yavuz hırsız yaklaşımı değil mi?
Bırakın tarihsel bağlarını, bırakın kan bağını, dünyanın herhangi bir bölgesinde ve ülkesinde meydana gelen böylesine bir zulme karşı sessiz kalmanın adalet ve hakkaniyetle herhangi bir ilişkisi olabilir mi?
İnsanız dediğimiz, insanca yaşamaya çalıştığımız şu dünyada, yapılan bu haksızlığa karşı sessiz kalmamızı kim bekleyebilir?

* * *

Dünyada bu zulmü görmezden gelecek ve gelen pek çok ülke olabilir.
Ülkesel ve bölgesel çıkarlar adına gözler kapatılabilir, kulaklar tıkanabilir.
Ama Türkiye Cumhuriyeti bunlardan değildir.
Geç de olsa ’Bu bir soykırımdır’açıklaması yapılmış ve olayın taraflarından biri olunmuştur.
Ancak daha da önemlisi, bunun gerisinin getirilmesi, Türkiye Cumhuriyeti tarafından uluslararası platformlarda bu konu, bu canice tavır ve zulüm, sürekli gündemde tutulmalı ve uluslararası baskı oluşturulmalıdır.

* * *

Bu işin baskısı ve tepkisi, ‘Ne alırsan 1 Milyon’culardaki Çin ıvır zıvırlarını almamak suretiyle protesto etmekle olmaz.
Bugüne kadar ucuz diye Çin mallarına hücum eden iş dünyasının topyekün bir tavır içine girmesi gereklidir.
Çin Seddi Çinli’leri dünyadan korumak için değil, bugün dünyayı Çinlilerden korumak için yapılmış sanki.

* * *

“China Daily” adlı gazetede yayımlanan “Gerçekleri saptırmayın” başlıklı başyazıda, Urumçi’de ölen 184 kişiden 137’sinin Çinli olduğu vurgulanıyor.
Demeye getiriyor ki, burada katliam yapan Çinliler değil, Uygurlardır.
Peki Uygur genç kızlarını fuhuş batağına saplamaya çalışan, onları dua ederken görüntüleyerek ’dinci terörist’damgası vurup infaz eden, muayene olmaya gittiklerinde kısırlaştıran, organlarını çalarak satan kimler?
Yine Uygur Türkleri mi?
İşte, demokrasi cengaveri dünya devletleri ve ‘demokrasi bekçisi’ Amerika’nın önünde bir insanlık sınavı.
Bakalım Uygurların insanlık sınavını hangi ’uygarlar’ geçecek?