ŞİMDİ BİZ ÜŞÜYORUZ REİS

28 Mart 2009 18:04 tsi
Sen gittin, şimdi biz üşüyoruz… Senin adamlığın, mertliğin, cesurluğun, tevazuun, merhametin meğer nasıl da ısıtıyormuş yüreklerimizi…

Sen gittin, şimdi biz üşüyoruz… Senin adamlığın, mertliğin, cesurluğun, tevazuun, merhametin meğer nasıl da ısıtıyormuş yüreklerimizi…
Sandıkta teslim etmeseler de hakkını meğer insanların yüreklerinde hep Lidermişsin sen.  Şimdi ülkücülüğe söz edenler, Türk-İslam sentezi fikriyatına her gün hakaretler edenler de senin delikanlılığın önünde saygıyla eğiliyor ya! Görmeliydin Reis…
Bir ülkücü nasıl ölürmüş, bir ülkücü nasıl olurmuş, bir ülkücü nasıl sevilirmiş herkese öğrettin sen. 

Mamak cezaevinin soğuk duvarları, ıslak betonu üşütmüştü seni yedi buçuk yıl, ama yine de ağzını açıp hiçbir şey dememiştin işkence yapanlara, küsmemiştin devletine ya Reis…

Şimdi Maraş dağlarında soğuk toprağa uzandın ve her gece aklıma düştün, acaba yine üşüyor musun diye… Mamağın soğuğu öldürememişti seni, Maraş’ın karlı dağları, karlı dağların soğuğu öldürdü şimdi.

SOGEV’de mütevazi toplantılarımız geldi aklıma, siyasetin kirli tezgahında dokunmuş bir milimlik kumaşın yoktu ama engin bir gönül adamlığın, lider duruşun vardı ya, işte beni sana karşı hep hayran bırakan yönün buydu Reis. Mütevazi ama geleceğe karşı bir kartal kadar keskin ve kararlı bakışın, içimde hep büyüttü seni. 

Galip Ağabey karınca hikayesini senin için anlatmıştı sanki;

“Karıncanın hikâyesini dinledin mi, okudun mu? Kocaman bir dağı, minicik toprak kırıntılarını taşıyarak, ortadan kaldırmağa çalışırmış! Yolcunun biri, şaşkınlıkla sormuş: “Karınca kardeş, ne yapıyorsun?” öteki işini bırakmadan cevap vermiş: “Şu dağın ardında bir sevgilim var. Kavuşmamız için aramızdaki engeli yıkmamız gerekiyor da!”
Yolcu: “Sen aklını mı kaçırdın?” demiş. “Yüce bir dağı nasıl kaldırırsın, gücün ne, ömrün ne? Vazgeç bu işten!” karıncanın cevabını hiç unutma, duymamış ülkücü arkadaşların varsa, anlat: “Ey insanoğlu, belki de haklısın. Dağı ovaya indiremem, sevgilimi göremem belki, ama yolunda ölmesini bilirim ya , sen ona bak!..”

Tehlikeyi görünce, korkulu bir rüya görmüşçesine, sırtını dönenlerden, yeni ve eskisinden daha derin bir uykuya dalanlardan olmadın. Hayatında ne üç kuruşun hesabını yaptın ne de yapanlara açtın yüreğini. Yoluna hep devam ettin, o yolda ölmesini de bildin.

Şimdi kıskandık Reis seni, Sen Rabbimizin ne sevgili kuluymuşsun ki, çok uğraştık, çok dua ettik ama sisler arkasına saklayarak, kara toprağa sardı seni geri vermedi bize… Sımsıcak sardı seni meleklerin kanatları, başın aşkın olan, sevdan olan Anadolu toprağına yavaş yavaş düştü…
Bir kar tanesi olsam Mekke’ye düşmek isterdim demiştin ya! Şimdi binlerce kar tanesi düştü senin üstüne Mekke semalarından…
Biz üşüdük, buz kesti yüreklerimiz, yalnızlığın zor olacak koca Reis.

Lise yıllarında bir hayalin vardı ya hani “Bozkurtlar Çiftliği” kurmak. O çiftliği cennette kurarsan haber ver bize de, arkasını dağlara, ormanlara yaslamış yemyeşil uzun vadilere uzanan çiftliğinde, kıratın üstünde engin ovalara at sürerken erken solan genç fidanlarımızı bekle orada. Bilelim ki, Reis orada, onlara ağabeylik yapacak.

Reis, seni Galip Ağabeyimizin yanına uğurlarken son sözümüz de ondan olsun; “Birbirimizi sevmemiz gerektiğinin yazılması kolaydır; fakat uygulanması güçtür. Türk milletini sevmekte birleşenler; birbirlerini sevmekte birleşmeğe de mecburlardır.” Ruhun şad olsun…

Doç. Dr. Hilmi DEMİR

Kaynak: Türk Ocakları.http://www.turkocagi.org.tr/modules.php?name=Yorumlar&pa=showpage&pid=239

Bu haber 469 defa okundu.