1 Haziran 2009

27 Mayıs İsyanı

27 Mayıs isyanı -l-

27 Mayıs 1960 isyanının 49. yıl dönümündeyiz. 27 Mayıs isyanının temelinde; yalan, iftira, siyasî ihtiras, gaflet ve cehalet var. Alparslan Türkeş, Hindistan’daki müşavirlik görevinden Ankara’ya dönünce ziyaretine gitmiştik. Ülkemizin 27 Mayıs darbesine nasıl çekildiğini anlatırken demişti ki:
-”27 Mayıs sabahı, önce Ankara Radyosuna giderek malûm bildiriyi okudum. Oradan Et-Balık Kurumuna geçtim. Çünkü bize ısrarla denilmişti ki, Demokrat Parti, nümayişlere katılan üniversiteli gençleri öldürtüyor, sonra da Et-Balık Kurumu’nda hayvan yemi haline getirtiyor. Cumhurbaşkanı Celâl Bayar’ın bankalardaki hesabında 103 milyon lira parası var. 103 milyon lira, o tarihlerde, Ankara’da 250-260 daire parasıydı. O sabah Et-Balık Kurumunun depolarında bir tek insan cesedine rastlamadım. Sonra Celâl Bayar’ın bütün bankalardaki hesaplarına el koyduk. İş Bankasındaki özel kasasını açtırdık. Para-pul bulamadık. O zaman anladım ki biz, ‘komonist’lerin ve CHP teşkilatlarının yalanlarına inanarak hareket etmişiz...”
DP iktidarını, silah zoruyla yıkmak için uydurulan yalanlar, en ahlâksız insanları bile utandıracak seviyesizlikteydi. Her gün fısıltı halinde deniliyordu ki: Dışişleri Bakanımız Fatin Rüştü Zorlu’nun Avrupa’daki arabası altın kaplıymış. Çünkü adam, her anlaşmada, yabancı devletlerden %10 nisbetinde rüşvet alıyormuş. Ona mister %10 diyorlarmış.
“Menderes, Ardahan’ı ve Kars’ı Ruslara satmak istiyormuş.”
“Cumhurbaşkanı Celâl Bayar, ‘Şu Harp Okulu öğrencilerinin hepsini trene bindirip kampa götürürken bir sabotaj düzenleyelim. Treni havaya uçurarak hepsini öldürelim!’ diyormuş...” ve daha nice kuyruklu yalanlar. Bütün bu iftiraların bir tek sebebi vardı: Halkın oylarıyla iktidar olamayan CHP’yi , askerin süngüsüyle devletin başına oturtmaktı. 1950 seçimlerinde DP 393 milletvekilliği kazanmıştı. CHP 69 milletvekilinde kalmıştı. 1954 seçimlerinde DP 488 milletvekiliyle Meclise gelmişti. CHP 30 milletvekilliğine düşmüştü. 1957 seçimlerinde DP. 424, CHP 158 milletvekili çıkarmıştı. Artık CHP için tek yol, ordu içindeki taraftarlarını tahrik ve teşvik ederek, yani bir hükûmet darbesi yaptırtarak iktidara konmaktı. CHP, işte o ihtirasla çok yanlış bir yola girdi. 27 Mayıs 1960 tarihinde, ordu içindeki CHP zihniyetli subaylar, devlete isyan ederek DP iktidarını silah zoruyla devirdiler. Cemal Gürsel’in ifadesiyle: “İsmet İnönü, gerdeğe girmek isteyen bir güveyi gibi sabırsız ve heyecanlıydı!”
Yalnız, isyan hareketine katılan 38 subay içerisinde, iktidarı CHP’ye teslim etmek istemeyen 14 subay vardı. Onlar da yeni bir darbe hareketiyle Milli Birlik Komitesinden koparılarak yurt dışındaki elçiliklerimize sürülmüşlerdi.
27 Mayıs isyanı devletimize, milletimize, ordumuza huzur getirmedi. Patrona Halil ve ayak takımı 1731 yılında isyan bayrağı açarak Sadrazam Damat İbrahim Paşa’yı ve iki damadını öldürmüşlerdi. 27 Mayıs isyancıları da Başbakan Menderes’in ve iki bakanının idamını sağladılar. 1961 seçimlerinde, milletimizin CHP’yi yine iktidara getirmediğini görünce yeni darbeler yapmayı bile düşündüler...

27 Mayıs isyanı -II-
 
Geçenlerde bir TV programında Umurbey köylüleri dediler ki: -”27 Mayıs darbesinden sonra gördüğümüz zulmü, bize Yunan çeteleri yapmadılar!” (Umurbey, Celâl Bayar’ın köyü). Sadece Umurbey köylülerine değil, Demokrat Partililere bütün Türkiye’de zulmedilmiştir. Bu hal, isyana katılan CHP zihniyetli subayların cehaletinden, gafletinden ve siyasî ihtiraslarından kaynaklanıyordu. Bizim en büyük düşmanımız cehalettir. İsyancı subayların cehaleti yüzünden, devlet hayatımızın çivisi kopmuştu. Önce ordumuz, sonra milletimiz ve devletimiz yeni buhranlarla sarsılmaya başlamıştı.
1960 yılında ben, Ankara Hukuk Fakültesinin son sınıfındaydım. Cumhuriyet gazetesinden Yaşar Kemal ve Cevat Fehmi Başkut isyancı subaylarla röportajlar yapmışlardı. Onları dikkatle okumuştum. Hükûmet darbesi yapan subayların hemen hepsi, çok Atatürkçü olduklarını ve Atatürk’ü çok sevdikleri için DP iktidarını devirdiklerini söylemişlerdi. Kendilerine sorulmuştu:
-Hangi kitapları okudunuz?
Bu çok zor soruya darbeci subayların pek çoğu hep aynı cevabı vermişlerdi:
-Beyaz Zambaklar Memleketi isimli kitabı okudum.
Beyaz Zambaklar Memleketi, 100 sayfalık bir tercüme eser. Bize de ortaokul sıralarında okutmuşlardı. Peki sonra? Sonrası yok! Bir insan, bir kitap okumakla nasıl Atatürkçü olabilir? Atatürk’ün binden fazla kitap okuduğunu biliyoruz.
Sonra bu isyancı subaylar demişlerdi ki:
- “DP, Atatürk Anayasasını çiğnediği için onu iktidardan indirdik!
Böyle düşünen ve konuşan kişilerin, Atatürk’ün 1924 Anayasasına sahip çıkmaları gerekir değil mi? Şaşıracaksınız, çünkü: Darbeci subaylar, 1924 Anayasasını kökten değiştirmişlerdi. Atatürk Anayasasında kuvvetler birliği esası vardı. 1961 Anayasasıyla kuvvetler ayrılığı getirildi. 1924 Anayasasında Atatürk’ün: Cumhuriyetçilik, Halkçılık, laiklik, milliyetçilik, devletçilik, inkılâpçılık ilkeleri yer alıyordu. 1961 Anayasasında sadece laiklik ilkesi kaldı. 1924 Anayasasında senato yoktu ve komünizme kapalı bir Anayasa idi. 1961 Anayasası Türkiye’yi Marksizme doğru sürükledi. Öyle olduğu içindir ki, yine silâhlı kuvvetlerimizin isteği sonucunda, 1961 Anayasasının bir kısmı değiştirilmişti. 1980 askerî darbesinden sonra da o Anayasa tamamen ortadan kaldırıldı. Şimdi de 1980 askerî darbesinin getirdiği Anayasayı değiştirme çalışmaları yapılıyor. Peki söyler misiniz bana: Türkiye devlet idaresinden habersiz maceracıların deneme tahtası mıdır?
Atatürk, Millî Mücadelemizden sonra, ordumuzu ısrarla siyasetin dışında tutmaya çalışmıştı. Sonraki Atatürkçüler ise, ordumuzu siyasetin içine çekmeye koyuldular. Bu nasıl bir iştir?
Darbeci subaylar, 1960 yılında vatanımızı kurtardıklarını söylediler. 1980 yılında vatanımız yeniden kurtarıldı. Vatanımızın üçüncü defa kurtarılmaya ihtiyacı yoktur. Yeter artık! Yeter! Yeter!
Vatanımızı milli iradeye dayanarak demokrasiyle güzelleştirmeliyiz.

Not.: Yazarın,Türkiye Gazetes'inde 2 ayrı günde neşredilen (31 Mayıs-01 Haziran 2009) tarihli yazıları  burada birleştirilmiştir. 
 

Bu yazı 1,195 defa okundu.