1 Ocak 1990

İddianame ilginç

Ergenekon iddianamesinin açıklanmadığı, ama açılıp saçıldığı günlerde beni de gündeme getiren basın-yayın kuruluşları oldu.
     Bir kanal, ana haber bülteninde "Ergenekon"un başbakan adayı olduğumu" söyledi. Daha doğrusu görüntümü de yayınlayarak "söylemiş". Görenler anlattı. Bir yazarımız kurdurulacak yeni partinin genel başkanı olacağımı yazdı.
     Bir muhbir vatandaş, vaktiyle bir hac dönüşü yemeğinde şimdi tutuklanmış olan emekli orgenerali ve Ordu'yu savunduğumu "yazdırdı".
     Bu arada niçin "Ergenekon Davası" sözüne karşı yazı yazmadığımı hatırlatan dostlar oldu. Çünkü "Savcılar ve arkalarındaki siyasetçiler sırf milli bir kavramı yıpratmak için davaya Ergenekon adını vermişlermiş. Ve benim bir milliyetçi olarak buna karşı yazı yazmam gerekirmiş."
     Bu son iddianın karşılığı kolaydı; "Davaya Ergenekon adını veren savcılar değil, var olup olmadığını ve ciddiyetinin boyutları şüpheli örgütü kuranlardı."
     Savcılar düşünce karşılığından ötürü bir ad koymuş olsalar, söz gelimi "kızıl elma" daha uygun olurdu. Binlerce yıl öncesine ait bir destan ile savcıların ya da siyasetçilerin ne alıp veremediği olabilirdi ki?...
     Öteki iddiaların kaynağı ise benim için de merak konusu oldu. Hiçbir ilgim ve ilişkim olmayan insanlar nasıl olmuşlar da beni başbakan olarak düşünmüşlerdi. Ya da genel başkan olarak...
     İddianamenin yayınlanmasından itibaren okumaya başladım. Hem davayı kavramak hem de adımın geçtiği bölümleri öğrenmek için. Vaktiyle "hızlı okuma teknikleri kursu" görmüştüm. Üç günde bu yöntemle okuyup bitirdiğimde davayı az çok kavramıştım, ama adıma rastlamamıştım.
     Ahmet Hakan'ın yazısından Milliyet'in bilgi ağı bölümündeki teknik kolaylığı görünce ondan yararlanmak istedim. Adımı yazıp "getir" sözüne tıkladım. Getirdi... "Aradığınız kelimenin yer aldığı sahife sayısı sıfır..." Bir de N. K. Zeybek'i denedim. Yine sıfır... "Zeybek" olabilir mi dedim. Geldi üç sahife... Üçü de ilgisiz...
     Sarı Zeybek diye bir söz. Benimle ilgisi yok...
     Ahmet Hakan iddianamede adının çok önemsiz yerlerde geçtiğine üzülüyor. Ya ben ne yapmalıyım? Adım hiç geçmiyor.
     "Bu iddianameyi tek söz ile tanımla" derseniz "ilginç" derim.
     Telefonlar "teknik takip" adıyla dinlenilmiş, delil olmuş. Şüphelilerin ev ve işyerlerinde bulunan yazılı kâğıtlar ve CD'ler delil olmuş... İddianameye doluşmuşlar. Ve ifadeler...
     Savcılar, ağı çok geniş tutmuşlar.
     Ne bulmuşlarsa iddianameye koymuşlar.
     Ayıklama işi yargıçlara kalacak.
     Sonunda bu davadan hüküm giyenler de olabilir. Tamamı da aklanıp çıkabilir. Onu yargılama sonunda göreceğiz. Ama sonuç ne olursa olsun; varsa büyük bir örgüt, yoksa küçük küçük örgütler bu davayla ortadan kaldırılmışlardır. Sadece iddianameyi okumaları ve birbirleri hakkındaki sözleri öğrenmeleri bile şüpheliler arasında var olduğu iddia edilen bağlantıları ortadan kaldırmaya yetebilir. Bu da az şey değildir.
     Unutulmaması gereken temel bir gerçek ise yargılanacak olanların "suçlu" değil, "şüpheli" olduklarıdır.
     Sonunda suçlu oldukları anlaşılanlar cezalarını çekeceklerdir. Ama tutuklama cezaya dönüşmemelidir. Ayrıca bu dava "şahsi kinlerinin öcünü almak isteyenlerin" kullanım aracı haline getirilmemelidir.
     Ne mi demek istiyorum?
     Nasıl başlamıştım bu yazıya...

Bu yazı 1,069 defa okundu.