BİR EMPERYALİST ALGI: KAMLUMBAĞALAŞTIRILAN MÜSLÜMANLAR

Yerli Oryantalist Osman Hamdi, bu resim kanalıyla sembolik olarak emperyalist Batının İslam dünyasına ve tabii bu arada Türk milletine bakış açısını açıkça ortaya koyar. Buna göre mekân, silinmeye ve bozulmaya yüz tutmuş, mavi çinilerle kaplı Bursa Yeşil Cami'dir. Böyle bir mekân tasviriyle, geleneksel Türk-İslam sanatının, kültürünün, dünya görüşünün eskidiği ve yok olmaya yüz tuttuğunu, bu medeniyetin hayattan çekilmesi gerektiğini ifade eder. Yani Türk-İslam kültür ve sanatı eskimiştir, silinmek üzeredir. Türk-İslam medeniyeti tamamen yok olmalı ve yerini modern, seküler batı medeniyetine bırakmalıdır. Zihinlerde yerleştirilmek istenen algı budur. İslam ülkeleri ve devletlerini temsil eden oda, aynı zamanda bakımsız ve eşyasızdır. Bu durumda simgesel olarak verilmek istenen mesaj şudur: İslam ülkeleri üretmez, gelişmez, kendisini yenilemez, pistir, nizamsızdır, pejmürdedir, geridir, tembeldir, iç karartıcıdır.

Kırmızı giysili, hırpani kılıklı adam, İslam ülkelerini yöneten Padişah ve diğer yöneticileri temsil eder. Yorumlandığı gibi aydın falan değildir. Derviş kıyafetlidir. Bu İslam ülkelerini yönetenlerin ilkel, geri, pespaye, dünyaya önem vermeyen bir hayat anlayışına sahip olduklarını simgeler. Kamburu çıkmış, yaşlı bir adamdır. Yine bununla, Müslümanların önderlerinin dinamizmini kaybetmiş, yaşlanmış, yorgun bakan, karamsar, perişan, dünyaya ve hayata dair iddiası kalmamış, zavallı, acınacak, zayıf kişiler olduğu ve bunların artık hayattan çekilmesi gereken eski bir yönetici sınıfı temsil ettiği mesajı veriliyor. Elinde ney, sırtında dilenci çanağı olan keşkül, başında sarık vardır. Adam kaplumbağaları yani Müslümanları ney ve nakkare ile uyutmaktadır. Buna göre neyin vurgulu bir şekilde gösterilmesiyle uyutan, uyuşturan, pasifize eden, bu dünyadan uzaklaştıran bir kültür olarak yansıtılan geleneksel İslam tasavvufu kültürü ile alay edilmekte ve küçümsenmektedir.

Kaplumbağalarla Müslümanları temsil ettirilir. Bu durumda Müslümanlar yerde sürünen, yaprak yiyen; yani bilim ve teknoloji ile alakası olmayan, işlenmemiş, çalışarak, kültürleyerek, üreterek elde edilmemiş yiyeceklerle idare eden, ilkel insanlar gibi doğada ne bulurlarsa onunla yetinen, çer çöple beslenen; daha doğrusu beslenemeyen bir hayvan sürüsü olarak sunulmaktadır. Lale Devrinde Sadabad eğlencelerinde kaplumbağalar, sırtlarına mum dikilerek geceleri ortalık aydınlatması ve eğlence nesnesi olarak kullanılıyordu. Buna göre kaplumbağa ile özdeşleştirilen Müslümanlar ancak sultanların, diğer yöneticilerin ve zenginlerin eğlencesi konumuna indirgendiği ifade edilmektedir. Müslümanların kaplumbağa olarak sunulmasının bir sebebi de onların yerlerde sürünmesi, ağır, yavaş olmaları, tehditle karşılaştıklarında direnmek yerine kafalarını kabuklarına gömmeleri, insanların ayaklarıyla itip kakması, sessiz sakin, varlıklarıyla yokluklarının bir olması, üretici, yaratıcı bir işlevlerinin olmamasıdır. Batılı ve yerli oryantalist, Müslümanları böyle görerek, aşağılayarak aslında düşmanını böyle bir kişiliğe sanal olarak hapsederek üstünlük kurma iddiası taşır.

Kaplumbağa üzerinden Müslümanlar böyle bir kişilikle özdeşleştiriliyor ki bu, aslında hakikatte olan gerçek Müslüman tipi değil; kolayca sömürülebilecek nitelikte olması istenen sefil, zavallı, perişan, sürüngen Müslüman tipidir. Batı ve yerli işbirlikçisi, yüzyıllarca karşısında bozkurt olarak gördüğü Müslüman Türk'ü resimle, sanatla, bilimle, propagandayla kaplumbağaya dönüştürürse ve bu uyduruk, sanal kimliği Müslüman Türk'e kabul ettirirse emperyalist projelerinde başarılı olacaktır. Bugün geldiğimiz noktada bunu büyük ölçüde maalesef başarmışlardır. O zaman yapılacak iş bellidir. Emperyalist Batı ve yerli işbirlikçilerinin görmek istediği sünepe kaplumbağa değil, yüzyıllarca gâvurun korkulu rüyası halinde duran, Haçlılara karşı Allah'ın askerleri olarak savaşan bozkurt olmaktır.

Kaynak: YENİ MESAJ GAZETESİ http://www.yenimesaj.com.tr/?artikel,12010948/bir-emperyalist-algi-kaplumbagalastirilan-muslumanlar/prof-dr-nurullah-cetin