DOĞU TÜRKİSTAN'IN MAKUS TALİHİ

14 Temmuz 2009 15:20 tsi
Tarihin ilk Müslüman-Türk devleti olan Karahanlıların torunları Doğu Türkistanlılar katliam ile karşı karşıya.

Doğu Türkistan’ın makûs talihi

İsmet Özel, bir şiirinde "ölüyoruz, demek ki yaşanılacak" der. Tarihin ilk Müslüman-Türk devleti olan Karahanlıların torunları Doğu Türkistanlılar katliam ile karşı karşıya. Müslüman olduktan sonra Abdülkerim adını alan Satuk Buğra Han dönemi İslami kültürün oluştuğu ve yaygınlık kazandığı bir dönemdir. Sufi Arapların tebliğ faaliyeti sonucunda Müslüman olan Karahanlılar ve onların torunları Doğu Türkistanlılara borcumuz var. Önce Karahanlılar Müslüman oldu, onların eliyle Ahmet Yesevi ve dervişleri. Alp erenler dediğimiz Yesevi ve müridlerinin vasıtasıyla da Anadolu Müslümanlaştı. Şimdi devran döndü, borcumuzu ödeme zamanı geldi. Yani, Allah bizim için yüzyıllar sonra vazifemizi yapma ve borcumuzu ödeme fırsatı yarattı.

Kelin ilacı olsa başına sürerdi mi dediniz? Ne Doğu Türkistan'a sahip çıktık. Ne de İsa Yusuf Alptekin ve  Mehmet Emin Buğra'ya. Yıllarca gidip geldiler Türkiye'ye. Sadece Türkiye'ye değil; İslam dünyasını da dolaştı İsa Yusuf Alptekin. Ancak böyle günlerde Müslümanlar, birbirlerinden yararlanamasın diye, araya görünmeyen engeller konulmuştu. Konuşuyorduk ama yaraya merhem olmuyordu bu konuşmalar.

Binlerce yıllık devlet geleneği olan Uygurlar, Çin istilasına maruz kaldı. Osmanlı Devleti'ne tabi olan ilk Müslüman devletlerden olan Doğu Türkistan, SSCB'nin diktatörlüğü altında kalan ülkelerde olduğu gibi yoğun bir asimile politikasına tutuldu. Şehirlerin, kasabaların ve köylerin isimleri değiştirildi. Komünizm veya kapitalizm fark etmiyor, görüyorsunuz, ikisi de Batı. İsterse toprak Asya'da (Çin) olsun, değişmiyor. Batılı sistem her zaman kandan beslendi ve besleniyor. Özellikle Müslümanların kanından.

Çin'in yaptığı da bundan başkası değil. İmparatorluk bakiyesi hemen her ülkenin -özellikle Türkiye'nin- durumu şudur: Başka ülkelerin "iç işi" aslında bizim iç işimizdir. Olayın, sınırlarımızın dışımızda vuku bulması bu durumda hiç önemli değil. Tarih boyunca sınırlar, bizim için bu anlamda bir engel oluşturmadı zaten. Bosna da bizim iç işimizdi(r) Gazze de...Kudüs kadar Gümülcine; Batı Trakya kadar Çeçenistan da ilgilendirir bizi. Öncelikle Müslüman olduğumuz için ilgilendirir. Müslümanlar kardeştir, çünkü. İkincisi, aynı milliyetten geldiğimiz, tarihimiz ve kültürümüz ortak olduğu için ilgilendirir. Hem milliyet hem din ortak ise bu daha çok ilgilendirir. Bu iki ortaklık olmasa bu kez insan olmamız hasebiyle,  haksızlık karşısında susan dilsiz şeytan olmamak için gene ilgi alanımıza girerdi Doğu Türkistan'daki katliam.

Benim asıl dikkatimi çeken şey   olayın Cumhurbaşkanı Abdullah Gül'ün Pekin temaslarından ve Urumçi'yi ziyaretinden sonra yaşanması. Aynı şey Gazze katliamında oldu. İsrail başbakanı Türkiye'ye geldi; Başbakan'a Filistin sorununun çözümü ile ilgili umut verici şeyler söyledi ve gider gitmez Gazze katliamını başlattı. Bahsedilen ülkelerin dünyaya ve özel olarak zulmedecekleri insanlara verdikleri mesaj sanki şöyle oldu:

1- Türkiye'nin bu konuda tepki göstereceğini beklemeyin hiç, biz bu konuda onları ikna ettik, Türkiye de bizimle birlikte, bakın oradan geliyoruz veya bunu konuşup gittiler

2- Türkiye'nin derdi siz değilsiniz; onların derdi ekonomi, ticaret ve para. Biz ticaret, para, turizm vs. karşılığında Türklerle anlaştık, demeye getiriyorlar. Hem dünyaya hem Türkiye içindeki halka tuzak bu.  Alçakça bir rast getiriş. Önceden hesaplanmamış olması düşünülemez. Bundan sonra kim gelip gidiyor, ziyaretten sonra neler oluyor ona daha dikkatli bakmamız  gerekecek anlaşılan. Bir zamanlar "karanlıklar prensi" diye biri vardı: Richard Perle. Ziyaret ettiği ülkeler o gittikten sonra karışırdı. Şimdi karanlıklar prensinin çoğaldığı ve İsrail'e Başbakan; Çin'e hükümdar olduğu anlaşılıyor. Bize göre devlet erkanı da  gelen gidene dikkat etse iyi olacak. Acaba gösterilen ilgi ters mi tepiyor? Uygur halk dansları ile karşılanan Cumhurbaşkanı'nın ardından sahnelenen bu oyunun manası ne? Turgut Özal'ın seslendirdiği "Adriyatik'ten Çin Seddi'ne" idealinin, 21.yüzyıl Türk Yüzyılı olacak hedefinin söylem olarak kalmasının ve o günden bu yana bir şey yapılmamasının bedelini mi ödedi bu insanlar? Türkiye büzülerek içine dönse de istese de kendi başına kalamayacak.

Adriyatik'ten Çin Seddine'nin yanına İslam Birliği'ni de koymanın zarureti ne kadar açık! D-8'lerin aciliyeti ne kadar da bariz! Komünist rejimin çirkin yüzünü bir kez daha gördük. Bu tip bir vahşet ancak bir eğitim sürecinin sonucunda olabilir. Çin, 1989 Tiananmen Meydanı'nda kendi insanına karşı gösterdiği vahşeti bu kez Türklere yöneltmiş durumda. BM'den veto hakkı olan Çin için bir kınama kararının çıkması zor görünüyor. Katiller bulunmalı, gibi bir açıklama bizim yüreğimizi soğutmaz. Çin'e bir yerlerde son derece yüksek sesle ve sonuç alacak şekilde one munite demek lazım. Ama kim diyecek?

Kamil Yeşil-Milli Gazete

Kaynak: Milli Gazete,http://www.milligazete.com.tr/makale/dogu-turkistanin-makûs-talihi-132338.htm

Bu haber 530 defa okundu.