Güzel Ülkemin Şehitleri ve Şebelekleri

Türkiye Cumhuriyeti kimilerinin iddia ettiği gibi etnisite üzerine kurulmuş bir devlet değildir. Eğer öyle olsaydı Gâzi Mustafa Kemal Atatürk, Avşar; İsmet İnönü, Gurmanç; Hüseyin Rauf Orbay, Çerkez; Mehmet Ziya Gökalp, Zaza, Mehmet  Akif Ersoy, Arnavut; İzmir Vilayet Konağının gönderine Türk Bayrağını ilk kez çeken Yüzbaşı Şerafettin Bey, Kırım Tatar’ı dahası Kafkasya’da, Türkistan’da topladığı yardımları Anadolu’ya, Kuva-yı Millîyecilere gönderen İsmail Enver Paşa, Gagavuz (Gökoğuz) olmazdı. Karaman dolaylarında yaşayan Hıristiyan Oğuzların (Uz) mübadelede topyekûn Yunanistan’ a gönderilmeleri de cabası!.. Velhâsıl kavramları kafanıza göre yorumlamamalısınız. Hele de etnisite kavramını!.. Çünkü etnik farklılıklar yara gibidir. Kaşıdıkça azar. İşte bu yüzden, birileri bu ülkede gaflet, dalâlet ve hatta hıyanet hisleriyle hareket ederek yıllardır bu yarayı kaşımaya çalışıyor. Kimileri sosyo-ekonomik unvan olan ve meslek tanımı gibi algılanması gereken Yörük, Tahtacı gibi adlandırmaları -ki bu toplulukların öz be öz Oğuz/Türkmen boyundan olmaları hasebiyle Türk olduklarını görmezden gelerek-  etnik adacıklar olarak sayıyor; kimileri Uygurları, Salgurları, Fin/Ogurları, Başgurdları vb. bilmezden gelerek Gurmançları (Kürt) ayrı millet, ayrı kavim olarak adlandırma çabasının, hatasının peşinden gidiyor filan. 

Etnik kaşımalar yarayı azdırınca da, bu güzel ülkede ortalık kan gölüne dönüyor malûmunuz. Böyle sancılı dönemlerde herkesin aklını başına devşirip, aklıselim davranması gerekmez mi? Tabi ki de gerekir!.. Misal “şeytanın, karı boşattığı” böyle zamanlarda ağızlardan çıkacak her bir söz ölçülüp, tartılarak söylenmelidir. Şehit analarının yüreği, barış güvercinlerinin kanadı kavrulurken birileri çıkıp “400 de 400” dememelidir söz gelimi. Derse, -ki dilin kemiği yoktur- birileri de çıkar “mahalle yanarken, orospu saçını tararmış” der!. İşin sonu kötüye varır!..

“Boynuz kulağı geçer” diye bir atasözümüz vardır malûmunuz. Buradaki kulak, usta demektir. Boynuz da çırak!.. Haliyle Millî Görüş göyneği yahut gömleği -ne derseniz artık- giyen zevatın ustası Erbakan’dır. Siyasî tarihimizde bu 2 ile 2’nin 4 etmesi kadar kesin (net) bilgidir. Haliyle o cenahta bir tane usta vardır. Peki, ama şimdilerde ‘usta’ diye eli öpülen zat da kim oluyor derseniz olsa olsa kalfadır. Hadi haksızlık etmeyelim. Atasözümüzden de esinlenerek (ilhâm), Ahi dergâhından icazet aldığını varsayıp, ustalığını teslim edelim. Tabi her ne kadar usta olsa da, ustasının yanında -her daim- kalfa olarak kalacağını da dikkate alarak!.. 

Necmettin Erbakan bir tarihte “Kürt ile Türk’ü ayırırsanız ne Türk kalır ne Kürt; birleştirirseniz -Çanakkale misâli- ne İngiliz kalır, ne Fransız!..” demişti. Rahmetli, bu günleri görseydi keşke. Ve ona ‘vallahi usta’ deseydik: Doğru söylüyorsun da, senin çıraklar “çözüm, çözüm” diye diye ülkeyi 36 etnik gruba kadar çözdüler. Milattan önceki site devletlerine döndük. Ne millet kaldı, ne memleket!.. En son geçen gün Cizre site devletini ilân etti bizim emmi uşakları. Haberin olsun yani!. Sahi ne derdi acaba? “Sizi gidi, sizi” diye başladığı cümlelerin devamında...

Cizre’deki olaylar demişken, Cizre ile ilgili medyada dolaşan haberlere baktıkça insanın midesi kalkıyor dostlar. Haber diye sunulanlar tam bir soslu medya şarlatanlığına dönüştü ne yazık ki. Birileri çıkıp Cizre’de faşizm uygulanıyor diyor. Çok sayıda sivil ölümlerin olduğundan bahsediyor.  İlçede gıda sıkıntısı çekildiğini; su ve elektriğin olmadığını iddia ediyor. Akabinde de -yüzü kızarmadan- halkın, ölülerin cenazesini kaldıramadığını, cesetlerin buzdolaplarında saklandığını söylüyor. Sorun şu ki: Söz konusu buzdolapları güneş enerjisi ile mi çalışıyor? Yok, cereyan (electrician) ile çalışıyorsa; buzdolaplarının fişlerini nereye takıyor bu şebelekler? Şeytanın ‘sor’ dediği sorular bunlar!..

 Birileri ülkenin Güneydoğu dışında kalan diğer yörelerindeki ‘PKK terörünü lanet etme’ gösterilerini (miting) amacından çarpıtmaya; olayları Kürtlere (Gurmanç) yönelik şiddet olayları gibi göstermeye çalışıyor. Bunu yaparken de aylardan beri doğu ve güneydoğu illerimizde meydana gelen yol kesmeleri, araç yakmaları, insan kaçırmaları görmezden geliyor. Haliyle bu noktada hevallere de çok iş düşüyor. Tamam, doğunun kuş uçmaz kervan geçmez; geçerse eşkıya geçer diyebileceğimiz dağlarında yaşayan bir kısım Gurmanç (Kürt) kardeşimiz kalkıp can, mal, namus korkusuyla PKK’ya yardım ve yataklık yapıyor olabilir. PKK, her evden birer çocuk devşirmiş de olabilir. Peki, ama batı illerimizdeki bir kısım Gurmanç kardeşlerimize ne oluyor? Sosyal medya hesaplarında şurada-burada eli kanlı terör örgütü telkinine (propaganda) dönük paylaşımlar yaparak zaten canı, burnunun ucuna gelmiş o yöre insanlarını tahrik etmek de neyin nesi? Antalya’da beş yıldızlı bir otelde ülkenin dört bir yanından gelmiş insanlarla yan yana çalışıp, para kazanırken; ev-bark sahibi olup, yuva kurarken; caddelerde gezip, alış-veriş yaparken; sahillerde güneşlenip, denize girerken; devletin hastanesinden, postanesinden, üniversitesinden eşit yurttaşlar olarak hizmet alırken vs. ayrımcılığa mı uğruyor bu insanlar? Velhâsıl hevallerin de artık akıllarını başlarına devşirmelerinin zamanı geldi de geçiyor bize kalırsa. Zira doğuda bir özerklik, akabinde bir bölünme olduğu takdirde batıda hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını, olamayacağını anlamaları gerekiyor. Yunan ordusunu çiçeklerle karşılayan Rumların, Rus ordusuna yardıma koşan Ermenilerin başına neler geldiği de unutulmamalı!.. 

Uğur Mumcu yıllar önce şöyle bir soru sormuş Nazlı Ilıcak’a: “Yunanlılar İzmir’i işgal ettiği zaman sizin dedenizin hükümet konağından Türk bayrağını indiren Yunanlı subayın yanında ne işi vardı? Velhâsıl rahmetli sormuş soruyu!.. Haddizatında bu da bir şey mi? İlk millî şehidimiz Boğazlıyan Kaymakamı Kemal Bey’in idam fetvasını yazan sözde din âlimi iki soysuzdan birinin oğlu bugün, bu ülkede nerelerde geziyor? Ya Menemen’de Kubilay’ın şehit edilmesine sebep olan ham yobazın sırkıntısı?. Yeri gelmişken soralım: Şehitlerimizin vücutlarını gül bahçesine döndüren hain kurşunların üzerinde parmak izleriniz, fikrî hezeyanlarınız ne arıyor be hey dümbükler? Yanıt bekleyen o kadar çok soru var ki...

Sözü, Gâzi Mustafa Kemal Atatürk’e bırakalım: Gereğinden fazla merhamet, vatana ihanettir!.