Dumanlı hayat

Parmaklarının arasındaki ucu ateşli şeyin derin derin dumanını çekiyordu.... Öylesine bir havası vardı ki sormayın. Etrafında duman altında kalmış küçük küçük çocukları ve hatunu arada bir öksürseler bile o çekmeye devam ediyordu. Evlerine misafirliğe kim gelirse gelsin o sararmış perdeler önündeki vişne renkli minderi üzerinde gerine gerine oturuyor, onlara da isteseler de istemeseler de bu dumanları solutturuyordu.

Kendisine ters bakan birisi olursa. : «Beni seven düdüğüme katlanır...» diyordu.

Şunu da itiraf edelim ki, bu düdük başka düdüklere benzemiyordu. Ucu ateşli ve etrafı dumanlı düdük sessiz sedasız çevredekilerin icabına bakıyordu.

Zaman zaman gece yarılarında «Bremen mızıkacıları» gibi hepsi birden hırlayarak horlama yarışına giriyorlar ve en kuvvetli horlamayı yapan diğerlerini uyandırıyordu. Bu da bizim düdükçüden başkası değildi.

Düdükler evlerine paket paket geliyor, dumanları da içlerinde kalıyordu.

Yıllar böyle geçti.

Birgün kapılarının zili çalmıştı. Evin hatunu Nadire hanım hışırtılı bir nefesle kapıyı açtı :

- Buyurun evladım... Kimi aradınız?

- Nadire teyze sen misin?

- Evet evladım benim.

- 20 yılda insan ne kadar değişiyormuş meğer ? Sami Amca evde yok mu?

- Ah evladım onu ne sen sor, ne de ben söyleyeyim ? Moral kazanacağım, diye gece gündüz ömür boyu sigara denilen illeti ağzından hiç düşürmedi. Kendisinin geleceğini de bizim sağlığımızı da hiç düşünmedi. Yani olması gereken oldu ve o koskoca adam nihayet sigaraya ve iradesine yenik düşerek kanserden öldü. Çocuklarımdan birinin katili de o. Yani onun içtiği sigara sebebiyle aniden bir hastalığa yakalandı. Bir yıl onunla koşturduk. Anlayacağın çalmadığımız kapı kalmadı. Bir gün de olsa «bak bunlara ben sebep oldum, tiryakiliğim batsın şu zıkkımı bırakıyorum» bile diyemedi. Nihayetinde o da iki ay önce öldü. Bizler de kocamın bize bıraktığı nefes darlığı mirasıyla yaşayıp gidiyoruz.

- Nadide Teyze Sami Amca'dan annem yıllar önce bir ütü almıştı. Dükkanınızın bir kaç yıl önce kapandığını duymuştuk! O zamanlar evinize bir kaç kez geldik ne yazık ki sizi bulamadık. «Ya parasını verelim, ya da sizin için yeni bir ütü aldık, bunu verelim», diye gelmiştim. Başınıza gelenlere oldukça üzüldüm. Sami Amca'ya ve çocuğunuza Cenab-ı Allah'tan rahmet, size de baş sağlığı diliyorum. Babam rahmetli de sık sık onun sigara bağımlılığından bahsederdi «bu adam sadece kendisini zehirlemiyor, olan çocuklarına ve hanımına oluyor... Üstelik hesapsız paralarını da yakıyor» diye sık sık bize sizden bahsederdi.

Sivas, 01.04.2011

Selam ve sevgilerimle.

Üzeyir Lokman ÇAYCI

İç Mimar Endüstri Tasarımcısı

55, rue Louise Michel

78711 Mantes la Ville

FRANCE

http://www.artmajeur.com/serap/

http://www.haberevet.com/haber/20110412/312336/siir-sevenlerin-cok-yakindan-tanidigi-dev-bir-isim-uzeyir-lokman-cayci.html

Resim : Üzeyir Lokman ÇAYCI

Bu yazı 1,519 defa okundu.

Yorumlar

+ Yorum Ekle

kapat

Değerli okuyucumuz,
Yazdığınız yorumlar editör denetiminden sonra onaylanır ve sitede yayınlanır.
Yorum yazarken aşağıda maddeler halinde belirtilmiş hususları okumuş, anlamış, kabul etmiş sayılırsınız.
· Türkiye Cumhuriyeti kanunlarında açıkça suç olarak belirtilmiş konular için suçu ya da suçluyu övücü ifadeler kullanılamayağını,
· Kişi ya da kurumlar için eleştiri sınırları ötesinde küçük düşürücü ifadeler kullanılamayacağını,
· Kişi ya da kurumlara karşı tehdit, saldırı ya da tahkir içerikli ifadeler kullanılamayacağını,
· Kişi veya kurumların telif haklarına konu olan fikir ve/veya sanat eserlerine ait hiçbir içerik yayınlanamayacağını,
· Kişi veya kurumların ticari sırlarının ifşaı edilemeyeceğini,
· Genel ahlaka aykırı söz, ifade ya da yakıştırmaların yapılamayacağını,
· Yasal bir takip durumda, yorum tarih ve saati ile yorumu yazdığım cihaza ait IP numarasının adli makamlara iletileceğini,
· Yorumumdan kaynaklanan her türlü hukuki sorumluluğun tarafıma ait olduğunu,
Bu formu gönderdiğimde kabul ediyorum.