OZAN ARİF'İ KAYBETTİK

Ülkücü camianın sembol ismi Ozan Arif (Arif Şirin) 1949 yılının 10 Haziran günü Alucra'nın Yükselen (Hapu) köyünde doğdu. Babasının memuriyeti sebebiyle ilk ve ortaokulu Samsun'da tamamladı.Daha sonra Ordu ilinde bulunan Perşembe Erkek Öğretmen Okulu'na başladı ve bu okuldan 1970 yılında mezun oldu. Okul süresi boyunca kışları okuyup, yazları rençberlik yaptı.

1964`te İstanbul`da bulunan Şemsi Yasıtman saz evinden harçliklarından bıriktirdiği 15 lira ile aldığı bağlamayla ses ve saz dünyasına adım attı.

Hayatı boyunca, sayısız esere, konsere imza atan, milyonlarca insana ulaşan Ozan Arif, inandığı değerlerden hiçbir zaman taviz vermedi.

1980 öncesinde verdiği konserlerde pek çok saldırı girişimine uğramış, tehditler almıştı. Bir konseri sırasında uğradığı bombalı saldırıdan son anda kurtulmuştu.

1970'te başladığı öğretmenliği 1979 yılında sona erdi.Gelen baskılardan dolayı, 9 yıldır sürdürdüğü mesleğine veda etmek mecburiyetinde kalmıştı.

 12 Eylül darbesi sonrası ismi arananlar listesinde olduğu için 24 Eylül 1980'de yurdu terk etti.Bu tarihten 5 Kasım 1991 tarihleri arasına kadar Almanya'da kendi ifadesi ile ''sürgün'' olarak yaşadı.

Bu dönemde yaptığı müzik albümleriyle 12 Eylül sonrası zindanlarda işkence gören Ülkücüleri'n sesi oldu.

Kendisi yasaklı olduğu halde kasetleri elden ele yurda sokuldu. 

Gidişi sessiz dönüşü muhteşem olmuştu.Yurda döndüğünde yaklaşık yarım milyon insan tarafından karşılanmıştı.Ülkü Ocakları bünyesinde yeniden yurt içi konserleri vermeye başladı.

Bu dönemlerde de pek çok kez mahkemelerde yargılandı,beraat etti.1999 Genel Seçimlerinde Samsun'dan MHP milletvekili adayı oldu,seçilemedi.

57. Hükümette Başbakan Yardımcısı olan Devlet Bahçeli'ye yaptığı ağır eleştiriler sonrası MHP'den uzaklaştırıldı. Teşkilatlara sokulmadı. Lakin MHP ile gönül bağı devam etti.

Ozan Arif, Başbuğ Alparslan Türkeş'ın "manevi oğlum" dediği biriydi.Ozan'da O'nu ''manevi babası'' bilirdi. Bu sevgi ve saygı Türkeş'in vefatına kadar aralıksız devam etti. 

 

Ozan Arif'in Ülkücü Hareket'le özdeşleşen marşı:

 

ÖLMEZ BU HAREKET ÖLMEZ BU DAVA

 

Gardaşım bu iman oldukça sende, 

Ölmez bu hareket, ölmez bu dâvâ. 

Evel Allah, sonra senin sayende, 

Ölmez bu hareket, ölmez bu dâvâ. 

Allah`a kılınçlık yapmış bir ırkın, 

Bu dâvâ son şansı Müslüman-Türkün. 

Ey felek; tersine dönsede çarkın, 

Ölmez bu hareket, ölmez bu dâvâ. 

Duysun yedi iklim, duysun dört köşe! 

Bu imandır ziyâ veren güneşe, 

Bu imân kuzgunu kondurmaz leşe, 

Ölmez bu hareket, ölmez bu dâvâ. 

Fıransa, Belçika, Hollanda, oy… oy… 

Avusturya`yı da üzerine koy, 

Ülkü çiçekleri yetişmiş boy boy, 

Ölmez bu hareket, ölmez bu dâvâ. 

Almanya`yı nakış nakış işlemiş, 

İsviçre`yi git gör hep karışlamış, 

Bir haber var Libya`da da başlamış, 

Ölmez bu hareket, ölmez bu dâvâ. 

Avusturalya`da, İngiltere`de, 

Türk`ün bulunduğu her bir yörede, 

Sökülmez kök saldı bütün kürede, 

Ölmez bu hareket, ölmez bu dâvâ. 

Kim demiş ki dünya büyük yetmiyor, 

Dünya artık bu dâvâya yetmiyor, 

Vallahi üstüne güneş batmıyor, 

Ölmez bu hareket, ölmez bu dâvâ. 

Beş kıtada kaç bin ocak tütüyor, 

Kim bilir kaç milyon nabız atıyor, 

Çünkü temelinde nabız yatıyor, 

Ölmez bu hareket, ölmez bu dâvâ. 

Ülküdaşım; hicret denen göç budur. 

Bu dâvâ ki devlet budur, tac budur. 

Bizi böyle birleştiren güç budur. 

Ölmez bu hareket, ölmez bu dâvâ. 

Küfür gıyabetinde, küfür kastında, 

Susma gardaş, ne kazandın sustun da?

Evliyalar duası var üstünde, 

Ölmez bu hareket, ölmez bu dâvâ. 

Türkiye de bu dâvâyı görmemiş 

Köy kaldı mı hangi köye girmemiş? 

Bir vilâyet varmı şehit vermemiş? 

Ölmez bu hareket, ölmez bu dâvâ. 

Anadolu adlı bahçeye varsan. 

Şehit çıkar şehit toprağı yarsan. 

Şehit kanı damlar bir yaprak kırsan, 

Ölmez bu hareket, ölmez bu dâvâ. 

Vatanında mahkûm edilse bile, 

Çok kalmadı Muhammedî menzile. 

Bunda da hayır var hele dur hele… 

Ölmez bu hareket, ölmez bu dâvâ. 

Biz zindana evveldende düşerdik, 

Tabutluktan çıktık? Mamağa girdik. 

Güneş görmez zindanlarda yeşerdik, 

Ölmez bu hareket, ölmez bu dâvâ. 

Ülküdaşım hiç canını sıkma sen! 

Elem çekme, gam, kasefet çekme sen! 

Kara kara bulutlara bakma sen, 

Ölmez bu hareket, ölmez bu dâvâ. 

Zaten hep hilâlin kaderi budur. 

Arada önünde bulutlar durur. 

Bir rüzgâr esti mi hilal kurtulur, 

Ölmez bu hareket, ölmez bu dâvâ. 

Bin çiçek açıyor biri soldukça, 

Daha da gürleşir küfür yoldukça. 

Yer yüzünde tek ülkücü kaldıkça, 

Ölmez bu hareket, ölmez bu dâvâ. 

Değiş-tokuş olur bir gün külâhlar! 

Önünde eğilir bütün silâhlar. 

Senin gardaş senin nurlu sabahlar, 

Ölmez bu hareket, ölmez bu dâvâ. 

Kâdir Mevlâm Başbuğ`umu sakla Sen! 

Çilesini bu Arif`e yükle Sen! 

Arif`in ömrünü Ona ekle Sen! 

Ölmez bu hareket, ölmez bu dâvâ